Σκηνοθεσία: Γιαν Όλε Γκέρστερ
Πρωταγωνιστούν: Τομ Σίλινγκ, Μαρκ Χόζεμαν
Ασπρόμαυρο art-house φιλμ από τη Γερμανία που καταγράφει μία συνήθη μέρα ενός νεαρού που αρνείται να δεχτεί πως μεγαλώνει και αυτό τον οδηγεί σε πάσης φύσεως αδιέξοδα και απογοητεύσεις. Σε πρώτο πλάνο, η επιθυμία του να ανακαλύψει τον εαυτό του και να βρει τη θέση του στην κοινωνία. Μετά από αρκετές αναποδιές φαίνεται να μη χωρά πουθενά.
Μελαγχολική, γλυκόπικρη και ειλικρινής ταινία (που σίγουρα θα βρει ανθρώπους ανά την Ευρώπη να αναγνωρίζουν καταστάσεις και να ταυτίζονται συναισθηματικά με το Νίκο), με ευδιάκριτη την ευαισθησία του δημιουργού της, φωτογραφίζει ένα πλούσιο σε εικόνες Βερολίνο (ιδανική πόλη, άλλωστε, για μια τέτοια περιπλάνηση), αλλά δεν παίρνει κάποια θέση απέναντι στα πράγματα και την ανωριμότητα του ήρωά της, αφήνοντας μετέωρους τους προβληματισμούς που καλλιεργεί. Έτσι, ενώ καλών προθέσεων, δεν καταφέρνει να κάνει τη διαφορά από ανάλογες ταινίες.
http://www.youtube.com/watch?v=OHrZtRt5EKc
Ψυχρά Και Ανάποδα (2013)
Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Μπακ, Τζένιφερ Λι
Το νέο animated παραμύθι της Disney, που πατά στη «Βασίλισσα του Χιονιού» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, ακολουθεί το παλιομοδίτικο και στερεοτυπικό μοτίβο της πριγκίπισσας που σε συνεργασία με έναν άξεστο αλλά καλόκαρδο χωρικό φέρνουν σε πέρας το διακύβευμα. Εν προκειμένω, θα λύσουν τα παγομάγια της αδελφής και θα χαρίσουν ειρήνη στο βασίλειο.
Το “Frozen” σε επίδεδο σχεδιαστικής δουλειάς και αφήγησης είναι αψεγάδιαστα καλλιτεχνημένο. Συνδυάζοντας αρκετό από το μεγαλοπρεπές και κλασάτο ύφος της Disney με τις δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογική εξέλιξη, το οπτικό αποτέλεσμα καθίσταται ως ένα από τα πιο συναρπαστικά της πρόσφατης σοδειάς.
http://www.youtube.com/watch?v=cSuZae8S_xU
12 Χρόνια Σκλάβος (2013)
Σκηνοθεσία: Στιβ ΜακΚουίν
Πρωταγωνιστούν: Τσιούιτελ Ιτζιοφόρ, Μάικλ Φασμπέντερ, Λιουπίτα Νιόνγκο, Μπραντ Πιτ, Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Πολ Ντάνο, Πολ Τζιαμάτι
Ταινίες που αμέσως ή εμμέσως καταπιάνονται με τη δουλεία στην Αμερική -τοποθετούμενες χρονικά, συνήθως, πριν ή στην καρδιά του Εμφυλίου- αρκετές.
Σε επίπεδο πλοκής, μια σημαντική διαφοροποίηση της ταινίας του Στιβ ΜακΚουίν («Hunger», «Shame») είναι πως -βασιζόμενη στη βιογραφία του ίδιου του Σόλομον Νόρθαπ- αναφέρεται σε έναν ελεύθερο και μορφωμένο έγχρωμο που μετατρέπεται εν μία νυκτί σε σκλάβο των Νοτίων, ύστερα από απαγωγή. Έτσι, πέρα από την οικουμενική σημασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (ισότητα των λαών, σεβασμός και αξία της ανθρώπινης ύπαρξης, προσωπική ελευθερία), αυτή η ιστορία επιβίωσης άπτεται –δευτερευόντως- και ζητημάτων κρίσης ταυτότητας.
Με ακαδημαϊκή στιβαρότητα, πνευματική διαύγεια και ευλαβική προσήλωση στη σπουδαιότητα της θεματικής του, ο ΜακΚουίν γυρίζει το φιλμ του με ιδιαίτερη ιδεολογική προσοχή -συμπεριλαμβανομένης και της πολιτικής ορθότητας, καμωμένης περισσότερο από ευσυνειδησία
http://www.youtube.com/watch?v=iiw1cYXQw4g
Μικρά Αγγλία (2013)
Σκηνοθεσία: Παντελής Βούλγαρης, Πρωταγωνιστούν: Πηνελόπη Τσιλίκα, Σοφία Κόκκαλη, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Μάξιμος Μουμούρης, Αννέζα Παπαδοπούλου
Στα μισά του Μεσοπολέμου η Άνδρος είναι μπαρκότοπος, μια νησίδα γης που οι άνδρες μπαρκάρουν κι οι γυναίκες υπομένουν μια άνανδρη καθημερινότητα λαμβάνοντας αποφάσεις που μπορεί να διασφαλίζουν την συνέχεια της κοινωνίας της Άνδρου αλλά όχι και την ψυχική ισορροπία των ανθρώπων της.
Η ταινία του Παντελή Βούλγαρη, βασισμένη στο μοσχοπουλημένο βιβλίο της συζύγου του Ιωάννας Καρυστιάνη, είναι κατασκευαστικά άρτια – όπως κάθε δουλειά του σκηνοθέτη – είναι βαθιά ελληνική στην παρουσίαση του τόπου και του αισθήματός της, διαθέτει μια συγκλονιστική στιγμή που περιέχει κάτι τόσο ανθρώπινο κι ελληνικά αναγνωρίσιμο που λίγοι θα προσπεράσουν (και είναι λόγος να την δεις) και στηρίζεται σε άξιες ερμηνείες και μια σχεδόν εντυπωσιακή (της Σοφίας Κόκκαλη).
Το πρόβλημα είναι πως είναι ένα σινεμά παλαιϊκό, μια σχολή που αντιλαμβάνεται το ψυχογράφημα μανιακά μέσα απ’ το κοντινό πλάνο, ένα σινεμά που συνειδητά αρνείται να προσαρμόσει την λογοτεχνικότητα σε κινηματογραφική γλώσσα, χάνοντας όχι σε ρεαλισμό αλλά σε φυσικότητα (σε αυτό, προσωπικά, ψέγω την επιλογή της συγγραφέως ως σεναριογράφου, μπορούσε να παραμείνει η υψηλή επιβλέπουσα).
Δραματουργικών ανισοτήτων εξαιρουμένων, η Μικρά Αγγλία εστιάζει προοδευτικά στην σημαδιακή ερωτική ιστορία, εκτοπίζει προσεκτικά την ντοπιολαλιά και την κοινωνική καταγραφή του βιβλίου και παραδίδει μια ακαδημαϊκή μεν, αλλά ολοφάνερα καίρια για τους δημιουργούς της, ταινία.
http://www.youtube.com/watch?v=ofejpCEs7I4
πηγή
http://nostromopresents.blogspot.gr/search/label/%CE%9D%CE%AD%CE%B5%CF%82%20%CE%A4%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B5%CF%82
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου