Σελίδες

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ(27/09-03/10)



LOOPER
Επιστ. Φαντασίας

Aμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Ράιαν Τζόνσον
με τους: Μπρους Γουίλις, Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ, Έμιλι Μπλαντ, Πολ Ντάνο

Σε μια μελλοντική κοινωνία ο Τζο δουλεύει ως looper. Εκτελεί κακοποιούς ή ανεπιθύμητους από το μέλλον, οι οποίοι ταξιδεύουν στο χρόνο και αποστέλλονται στο παρελθόν για «εκκαθάριση». Ώσπου μια ημέρα ο επόμενος στόχος είναι ο ίδιος του ο εαυτός

Δείτε το trailer
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=2iQuhsmtfHw

Ο Καίσαρας Πρέπει να Πεθάνει 
Cesare Deve Morire
Δραματική

Ιταλική ταινία, σκηνοθεσία Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι
με τους: Κόσιμο Ρέγκα, Σαλβατόρε Στριάνο, Τζιοβάνι Αρκούρι

Οι τρόφιμοι μιας φυλακής υψίστης ασφαλείας έξω από τη Ρώμη κάνουν πρόβες για μια παράσταση του «Ιούλιου Καίσαρα» του Σαίξπηρ.

δείτε το trailer
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=vrEcJigDjLI

Η Αξέχαστη Πόλη 
Do not Forget me Instabul
Κοινωνική

Ελληνοτουρκική ταινία, σκηνοθεσία Χανί Αμπού-Ασάντ, Αΐντα Μπέγκιτς, Ομάρ Σαργκαουί, Στέφαν Αρσενίγεβιτς, Ζοζεφίνα με τους: Γιώργο Συμεωνίδη, Αλί Σουλιμάν, Μίρα Φουρλάν

Επτά διαφορετικές ιστορίες εξελίσσονται παράλληλα με την αχανή καθημερινότητα της Κωνσταντινούπολης.

δείτε το trailer
http://www.dailymotion.com/video/xthjjg_y-yyyyyyyy-yyyy-trailer-hd_shortfilms#from=embed

Η Αδελφή μου 
L' Enfant d' en haut / Sister
Δραματική

Γαλλοελβετική ταινία, σκηνοθεσία Ούρσουλα Μέγιερ
με τους: Λιά Σεϊντού, Γκίλιαν Άντερσον, Κέισι Μότετ Κλάιν

Ένα μικρό αγόρι που ζει με τη μεγαλύτερη αδερφή του επιβιώνει κλέβοντας φαγητό, χρήματα και αξεσουάρ του σκι από ένα ελβετικό χειμερινό θέρετρο.
δείτε το trailer
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=1Mfnw4F3ZWU

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΣΕΙΡΕΣ

Νέες σειρές που αξίζει να δεις κατα την γνώμη μας

Revolution
Με δυο λόγια: Κάποιος έριξε το γενικό του ηλεκτρικού για ολόκληρο τον πλανήτη. 15 χρόνια μετά, μια οικογένεια κρατά στα χέρια της (κυριολεκτικά όμως) τη λύση του μυστηρίου.

Ξέρουμε τους: Ανθρώπους πίσω από την κάμερα, κατά κύριο λόγο. Η σειρά προέρχεται από το ‘Εργοστάσιο Τζέι Τζέι Εϊμπραμς’, σκηνοθεσία πιλότου έχει αναλάβει ο Τζον Φαβρό του «Iron Man» , ενώ δημιουργός είναι ο Ερικ Κρίπκε του «Supernatural», κάτι που είναι και το πιο σημαντικό από όλα τα παραπάνω καθώς θα είναι ο μόνος από όλους αυτούς που θα έχει όντως ουσιαστική σχέση με τη σειρά στην πορεία της. Μπροστά στην κάμερα υπάρχει ο Μπίλι Μπερκ του «Twilight», η Ελίζαμπεθ Μίτσελ (υποθέτουμε σε περιστασιακές εμφανίσεις) να εξαργυρώνει το «Lost» credit της, αλλά πάνω απ’όλα υπάρχει ο φοβερός Τζανκάρλο Εσπόζιτο στο ρόλο του κακού, δηλαδή βασικά ο Γκας Φρινγκ του «Breaking Bad» σαν παράνομος καβαλάρης σε μετα-αποκαλυπτικό κόσμο.

είδαμε το πρώτο επεισόδιο και μας άρεσε, θυμίζει λίγο lost αλλά ελπίζουμε να μην έχει την ίδια κατάληξη

GO ON

με δυο λόγια: Ραδιοφωνικός σπορτκάστερ χάνει τη γυναίκα του και πρέπει να περάσει από γκρουπ ψυχολογικής υποστήριξης πριν επιστρέψει στη δουλειά του.

Ξέρουμε τους: Μάθιου Πέρι στον ρόλο του Ράιαν Κινγκ, o βραβευμένος με 3 Έμμυ Τοντ Χόλαντ σκηνοθετεί (έχει κάνει από «Wonderfalls» και «30 Rock» μέχρι «Shameless» και «Twin Peaks»), δημιουργός ο Σκοτ Σιλβέρι («Friends», αλλά και «Joey»), ενώ στο καστ συναντάμε μεταξύ άλλων τον Τζον Τσο και τον πολύ μεγαλωμένο Τάιλερ Τζέιμς Γουίλιαμς, που είχαμε πρωτοδεί ως νεαρό ‘Κρις Ροκ’ στο «Everybody Hates Chris».

είδαμε τα πρώτα δυο επεισόδια και γελάσαμε, δεν ξέρουμε την συνέχεια ελπίζουμε να γίνει καλύτερο

και κάτι απο πέρυσι

HOMELAND
Είναι μερικές σειρές που καθώς τις παρακολουθείς να εξελίσσονται σε πιάνουν τόσο απροετοίμαστο και αβέβαιο για το τι ακριβώς είναι αυτό που βλέπεις, που σου παίρνει αρκετό καιρό, ώστε να μπορέσεις να εκτιμήσεις πλήρως αυτό που είδες. 8 μήνες λοιπόν μετά το φινάλε της πρώτης του σεζόν, και με εκείνο το σύνολο επεισοδίων τώρα ολοκληρωμένο, νομίζω πως μπορούμε να αποφανθούμε πως: To «Homeland» είναι η καλύτερη σειρά που έχει κάνει πρεμιέρα τα τελευταία 2 χρόνια.
Οι ρίζες της φτάνουν στο Ισραήλ, καθώς αποτελεί μεταφορά ενός ντόπιου (βραβευμένου) θρίλερ, όμως πρόκειται για το είδος των διασκευών που αν δε στο πουν, δε θα το υπέθετες. Είναι, κοινώς, μια πολύ πετυχημένη μεταφορά - και άκρως αμερικάνικη, μιλώντας για την τοποθέτηση της ιστορίας στο χώρο και το χρόνο. Το «Homeland» ξεκινά την αφήγησή του βαθιά στην καρδιά της 11ης Σεπτεμβρίου διαγράφοντας την πορεία του όμως στο σήμερα. Και αυτό το σήμερα είναι, θέλοντας και μη, οικουμενικό. Η δράση αφορά δύο ισοβαρώς κεντρικούς χαρακτήρες: Την Κάρι Μάθισον (Κλερ Ντέινς), πράκτορα της CIA που κάποτε άφησε να συμβεί στη σκοπιά της η μεγαλύτερη τρομοκρατική επίθεση και τώρα είναι αποφασισμένη να μην αφήσει την ιστορία να επαναληφθεί. Και τον Νίκολας Μπρόντι (Ντέιμιεν Λούις), πεζοναύτη που εθεωρείτο νεκρός στο πεδίο της μάχης μέχρι που ανασύρεται ζωντανός στη διάρκεια μιας επιχείρησης του στρατού, χρόνια αργότερα, επιστρέφοντας στην πατρίδα με τιμές ήρωα. Η Κάρι (νομίζει ότι) γνωρίζει στοιχεία που δείχνουν προς μια νέα επίθεση. Πως υπάρχει κάπου ένας διπλός πράκτορας της Αλ Κάιντα. Και πως αυτός ο πράκτορας είναι ο Μπρόντι.
Αυτό που κάνει το «Homeland» να ξεχωρίζει άμεσα είναι αυτό το σκηνικό. Η σειρά δε σου κρύβει ακριβώς κάτι, αλλά ούτε και στα λέει όλα - μεμιάς. Σε αφήνει να γνωρίσεις τους πρωταγωνιστές της, δίχως να σε υποχρεώνει να δεις τα γεγονόταν μέσα από τα μάτια ενός από τους δύο. Πάντα στις σειρές υπάρχει ο χαρακτήρας-άβαταρ του κοινού. Στο «Homeland» όχι, γιατί ο Νίκολας και η Κάρι είναι ισότιμοι απέναντί μας. Οχι επειδή οι σεναριογράφοι θέλουν να μας βασανίσουν με αναπάντητα ερωτήματα αλλά επειδή έτσι πρέπει να γίνεται. «Αυτοί είναι οι ήρωές σου», σα να μας προκαλεί. «Νιώσε αυτά που νιώθουν.»
Αυτό φυσικά δε θα λειτουργούσε αν οι δύο πρωταγωνιστές δεν παρέδιδαν τόσο μεγάλες ερμηνείες. Μπορώ να σκεφτώ στα γρήγορα τουλάχιστον μισή ντουζίνα απολύτως ανατριχιαστικών στιγμών (κυριολεκτώ τώρα, πράγματι η τρίχα να σηκώνεται) για τον κάθε έναν εκ των Λούις και Ντέινς. Ο μεν Αγγλος ηθοποιός δίνει στον γρίφο Νικ Μπρόντι μια τέτοια ενέργεια σιωπηλής οργής που θες να είσαι εκεί για την παραμικρή σύσπαση του προσώπου του, για την πιο ανεπαίσθητη κίνησή του - κι όχι μόνο επειδή η Κάρι είναι που ζει με την εμμονή. Οσο για την πάλαι ποτέ Ιουλιέτα του Μπαζ Λούρμαν, δεν υπάρχουν λόγια.
Η Κλερ Ντέινς, ακροβατώντας θαυματουργά ανάμεσα στην παράνοια, την εμμονή, την ελπίδα, την αγνή, ανόθευτη πίστη σε κάτι, παραδίδει την κορυφαία γυνακεία ερμηνεία στην τηλεόραση. Εδώ και χρόνια. (Υπάρχει ένα επεισόδιο που ένιωσα πως ξέφευγε από τα όρια, γλιστρώντας σε ερμηνευτικές συμβάσεις κατώτερές της. Αφενός, το ξεπέρασα. Αφετέρου, 9 μήνες μετά, δεν είμαι ακόμα τόσο σίγουρος.)
Η Ντέινς βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα Α’ Γυναικείου Ρόλου για τη μεγάλη ερμηνεία της, όπως και η σειρά με το Μεγάλο βραβείο. (Ο Λούις ήταν επίσης υποψήφιος.) Ολο το τιμ βρίσκεται στις υποψηφιότητες των Εμμυ.
Το δράμα στήνεται ανάμεσά τους καθώς οι διαδρομές τους μπλέκονται σε ένα αρρωστημένα τεταμένο κλίμα όχι ψυχρού, αλλά ξεκάθαρα καυτού, πολέμου. Είναι σα να βλέπεις κάποιο παλαιάς κοπής πολιτικό θρίλερ, από «Τρεις Μέρες του Κόνδορα» μέχρι «Αδιέξοδο». Με εμμονικούς πράκτορες που αναζητούν την αλήθεια κι εκείνη τους κοροϊδεύει μπροστά στα μάτια τους. Με σκιώδεις χαρακτήρες που δεν ξέρεις τι συμφέρον εξυπηρετούν ή τι θεό πιστεύουν αλλά τους βρίσκεις καθηλωτικούς όπως και νά’χει.
Γύρω τους πλέκεται ένας ολόκληρος ιστός διαπροσωπικών σχέσεων (η σύζυγος του Νικ, ο παλιός του φίλος, τα παιδιά του, το αφεντικό της Κάρι, μια οικογένεια κάπου στο background) που τους ενώνουν με ένα παρελθόν και με ένα πιθανό μέλλον, με το οποίο όμως δε μοιάζουν να έχουν διάθεση να συνδεθούν. Είναι σα να ζουν κι οι δύο, αέναα, αποκομμένοι από τα πάντα, στις πράξεις πολέμου και φρίκης που καθόρισαν την τωρινή ύπαρξή τους. Ολα φυσικά επιστρέφουν πίσω, σε εκείνη τη μέρα.
Πίσω από τη σειρά βρίσκονται δύο βετεράνοι του είδους, ο Χάουαρντ Γκόρντον κι ο Αλεξ Γκάνσα, δύο από τους ανθρώπους-κλειδιά πίσω από το «24», μια σειρά που έχει γράψει τη δική της ιστορία στο συγκεκριμένο είδος. (Ενας ακόμα παραγωγός του «24», ο Ντέιβιντ Νέβινς, παρήγγειλε τη σειρά όταν ανέλαβε τη θέση του προέδρου στο καλωδιακό Showtime.) Ομως η έκπληξη έρχεται όταν διαπιστώνεις πως το «Homeland» μπορεί να διατηρεί όλο το σασπένς του «24» δίχως να θυσιάζει αληθοφάνεια, συναίσθημα ή την αίσθηση πως παρακολουθείς -μέσα από ένα απολαυστικά παλιομοδίτικο κατασκοπικό θρίλερ- παγκόσμιες αλήθειες για το δικό μας σήμερα.
Ετσι, η σειρά είναι ικανή να μας δώσει διαφορετικών ειδών αριστουργηματικά επεισόδια. Ενα επεισόδιο σαν το «The Weekend», πρακτικά ένα μονόπρακτο δύο προσώπων, με τους Ντέινς και Λούις να δίνουν ρεσιτάλ. Αλλά και ένα σαν το απίστευτο φινάλε «Marine One», όπου δε θα σου μείνει νύχι από την αγωνία. Υπάρχει αυτή η αίσθηση που λέγαμε παραπάνω, του αγνώστου. Πως καθόλη τη διάρκεια της σεζόν δεν είσαι απόλυτα σίγουρος ακριβώς τι είδους σειρά παρακολουθείς: Και σε ένα τέτοιο φινάλε μπορείς να δεχτείς ως πιθανότητα απολύτως τα πάντα.
Το «Homeland» θα έκανε οπωσδήποτε μια σπουδαία μίνι σειρά 12 επεισοδίων, δίχως το παραμικρό ψεγάδι. (ΟΚ, 1-2 ίσως, σε μερικές στιγμές που ο νηφάλιος τόνος πάει να δώσει τη θέση του σε υπερηρωικά τύπου «24».) Ομως ο τρόπος με τον οποίον το ανατριχιαστικό φινάλε -ένα αγνό σασπένς θρίλερ, αν έχουμε δει ποτέ ένα τέτοιο στη μικρή οθόνη- δίνει πάσα για 2η σεζόν, μας κάνει να ανυπομονούμε για τη δούμε.

πηγή flix.gr

ΒΡΑΒΕΙΑ ΕΜΥ

Και κάπως έτσι - εν μία νυκτί - τελειώνει η κυριαρχία του «Mad Men», που είχε κερδίσει το Emmy Καλύτερης Δραματικής Σειράς και για τις τέσσερις προηγούμενες σεζόν του. Επίσης, κάπως έτσι τελειώνει και η κυριαρχία του Μπράιαν Κράνστον, που είχε κερδίσει το Emmy Αʼ Ανδρικού Ρόλου σε Δράμα και για τις 3 προηγούμενες σεζόν του «Breaking Bad».
Βασικά για να μη τα πολυλογούμε, το «Homeland» τα σάρωσε όλα σε αυτή την περίεργη βραδιά, λήγοντας κάθε πιθανό σερί, και ολοκληρώνοντας ένα σκούπισμα που είχε να συμβεί στα Emmy από το 1993 και τον αντίστοιχο θρίαμβο του «Picket Fences»: Καλύτερη Σειρά, Αʼ Ανδρικός Ρόλος (για τον Ντέιμιαν Λιούις) και Αʼ Γυναικείος Ρόλος (για την συγκλονιστική Κλερ Ντέινς). Αν συνυπολογίσουμε και το Emmy Καλύτερου Σεναρίου για τον πιλότο της σειράς, μιλάμε για σπάνιο, ολοκληρωτικό θρίαμβο.
Το μόνο μεγάλο βραβείο που ξέφυγε από το «Homeland» ήταν αυτό της Σκηνοθεσίας, που πήγε στο «Boardwalk Empire», πιθανώς επειδή οι ψηφοφόροι το θυμούνταν από περσί ως «εκείνο το γκανγκστερικό που κάνει ο Σκορσέζε».
Αντίστοιχους θριάμβους συναντάμε και στα άλλα δύο μεγάλα πεδία, με το «Modern Family» να παίρνει κι εκείνο 4 μεγάλα βραβεία στην Κωμωδία, και άλλα τόσα να σηκώνει το «Game Change» στις τηλεταινίες.

Αναλυτικά όλα τα βραβεία στις σημαντικότερες κατηγορίες:
    Καλύτερη Σειρά / Δράμα: Homeland
    Καλύτερη Σειρά / Κωμωδία: Modern Family
    Καλύτερη Μίνι Σειρά ή Τηλεοπτική Ταινία: Game Change
    Καλύτερο Σόου: The Daily Show With Jon Stewart
    Καλύτερο Ριάλιτι Σόου: The Amazing Race
    Α' Γυναικείος Ρόλος / Δράμα: Κλερ Ντέινς («Homeland»)
    Α' Ανδρικός Ρόλος / Δράμα: Ντέιμιαν Λιούις («Homeland»)
    Α' Γυναικείος Ρόλος / Κωμωδία: Τζούλια Λούις - Ντρέιφους («Veep»)
    Α' Ανδρικός Ρόλος / Κωμωδία: Τζον Κράιερ («Two and a Half Men»)
    Α' Γυναικείος Ρόλος / Μίνι Σειρά ή Τηλεοπτική Ταινία: Τζούλιαν Μουρ («Game Change»)
    Α' Ανδρικός Ρόλος / Μίνι Σειρά ή Τηλεοπτική Ταινία: Κέβιν Κόστνερ («Hatfields & McCoys»)
    Β' Γυναικείος Ρόλος / Δράμα: Μάγκι Σμιθ («Downton Abbey»)
    Β' Ανδρικός Ρόλος / Δράμα: Ααρον Πολ («Βreaking Bad»)
    Β Γυναικείος Ρόλος / Κωμωδία: Τζούλι Μπάουεν («Modern Family»)
    Β' Ανδρικός Ρόλος / Κωμωδία: Ερικ Στόουνστριτ («Modern Family»)
    Β' Γυναικείος Ρόλος / Μίνι Σειρά ή Τηλεοπτική Ταινία: Τζέσικα Λανγκ («American Horror Story»)
    Β' Ανδρικός Ρόλος / Μίνι Σειρά ή Τηλεοπτική Ταινία: Τομ Μπέρεντζερ («Hatfields & McCoys»)
    Καλύτερη Σκηνοθεσία / Δράμα: Τιμ Βαν Πάτεν («Boardwalk Empire»)
    Καλύτερη Σκηνοθεσία / Κωμωδία : Στιβ Λέβιταν («Modern Family»)
    Καλύτερη Σκηνοθεσία / Μίνι Σειρά ή Τηλεταινία : Τζέι Ρόουτς («Game Change»)
    Καλύτερη Σκηνοθεσία / Τηλεοπτικό Σόου: Γκλεν Βάις («Τhe Tony Awards»)
    Καλύτερο Σενάριο / Δράμα: Αλεξ Γκάνσα, Χάουαρντ Γκόρντον, Γκίντεον Ραφ («Homeland»)
    Καλύτερο Σενάριο / Κωμωδία: Λούις Σι Κέι («Louie»)
    Καλύτερο Σενάριο / Μίνι Σειρά ή Τηλεοπτική Ταινία: Ντάνι Στρονγκ («Game Change»)
    Καλύτερο Σενάριο / Τηλεοπτικό Σόου: Λούις Σι Κέι («Louis CK Live at the Beacon Theater»)

πηγή flix.gr

Aniμαsyros 5.0 - έπεσε η αυλαία

Το  5ου Διεθνή  Φεστιβάλ κινηματογράφου Κινουμένων Σχεδίων Aniμαsyros έφτασε στο τέλος του και το Σάββατο το  βράδυ τελείωσε η προβολή «του ψαριού» (κυριάρχησε αυτός ο ευφημισμός του), ο ενθουσιασμός του κόσμου ήταν εμφανής. Το «Una furtiva lagrima» του Κάρλο Βόγκελε (ΗΠΑ) ένα πολύ δύσκολο τεχνικά animation με live object (το εν λόγω ψάρι), ήταν μία εύστοχη ιδέα, απαιτητική, λυρική και με χιούμορ. Και η Κριτική Επιτροπή (αποτελούμενη από την σκηνοθέτιδα και επίκουρη καθηγήτρια Εύα Στεφανή, την Ελληνοϊταλίδα συνάδελφό της Μαρί-Μαργκό Τσακίρη Σκανάτοβιτς, τον Πάτρικ Σμιθ animator και συνεργάτη του Μπιλ Πλίμπτον, και τον Δρ. Γιούργκεν Χαας, ιδρυτικό μέλος του Film Bilder και καθηγητή στη Σχολή Τεχνών και Σχεδίου της Λουκέρνης) έχει χιούμορ και το απέδειξε. Πρώτο βραβείο στο αγαπημένο του κόσμου «ψάρι» λοιπόν αλλά ειδική μνεία σ' ένα ακριβώς αντίθετου mood φιλμάκι: «Ο Εντμουντ ήταν Γαϊδούρι», η τιμ-μπαρτονική συγκινητική κατάθεση του Φρανκ Νιτόν για τη διαφορετικότητα ήρθε πολύ κοντά στο μεγάλο βραβείο. Από εκεί και πέρα, η επιτροπή έδωσε και τρία βραβεία στις σπουδαστικές ταινίες - δύο μνείες (μία για ελληνική ταινία, μία από το διεθνές πρόγραμμα) και το μεγάλο βραβείο της. Το τελευταίο πήγε στο «Δάγκωμα της Ουράς» (Bite of the Tail) της Σονγκ Ε Κιμ,  ενώ οι μνείες βρήκαν την «Εκκρεμότητα» της Ελένης Μιλτσή να κερδίζει επάξια, όπως και το Γερμανικό «366 Μέρες» του Θόρστεν Λόφλερ επίσης.

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ:

Ειδική Μνεία της Κριτικής Επιτροπής για ελληνική παραγωγή: «Εκκρεμότητα» της Ελένης Μιλτσή, σπουδαστική ταινία της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.

δείτε ολόκληρη την ταινία
http://www.dailymotion.com/video/xttuhv_yyyyyyyyyyy-yyy-yyyyyy-yyyyyy_shortfilms#from=embediframe

Ειδική Μνεία της Κριτικής Επιτροπής για διεθνή σπουδαστική ταινία: «366 Tage» του Θόρστεν Λόφλερ, από τη Γερμανία και τη Σχολή Κινηματογράφου Βάδης Βιτεμβέργης.

Δείτε το trailer του «366 Tage»:
http://www.dailymotion.com/video/xttucb_366-tage-trailer_shortfilms#from=embediframe

Μεγάλο Βραβείο σπουδαστικης ταινίας: «Bite of the Τail» της Σονγκ Ε Κιμ από τις ΗΠΑ από τη Σχολή Καλών Τεχνών της Καλιφόρνια.

Δείτε ένα work-in-progress βίντεο του «Bite of the Τail» από το 2007:
http://www.dailymotion.com/video/xttu9u_bite-of-the-tail-trailer_shortfilms#from=embediframe

Ειδική Μνεία της Κριτικής Επιτροπής για το Διεθνές Διαγωνιστικό Πρόγραμμα: «Edmond Εtait un Αne» του Φρανκ Νιτόν (συμπαραγωγή Γαλλίας και Καναδά)

Δείτε το trailer του «Edmond Εtait un Αne»:
http://www.dailymotion.com/video/xttu7i_edmond-etait-un-ane-trailer_shortfilms#from=embediframe
.
Μεγάλο Βραβείο του Διεθνούς Διαγωνιστικού Προγράμματος: «Una furtiva lagrima» του Κάρλο Βόγκελε από τις ΗΠΑ.

Δείτε το trailer του «Una furtiva lagrima»:
http://www.dailymotion.com/video/xttu1t_una-furtiva-lagrima-yyy-yyyyy-yyyyyyy-trailer_shortfilms#from=embediframe

πηγή flix.gr

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ



BRAVE
Aμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Μαρκ Άντριους, Μπρέντα Τσάπμαν

Η νεαρή, παρορμητική και ατίθαση πριγκίπισσα Μέριντα υποχρεώνεται από τους γονείς της, όπως είναι το έθιμο, να δεχτεί τους υποψήφιους μνηστήρες της. Για να αποφύγει τη δοκιμασία, θα παραγγείλει σε μια μάγισσα ένα ξόρκι, το οποίο όμως θα αναστατώσει όλο το βασίλειο και θα θέσει σε κίνδυνο τη ζωή της μητέρας της.

δειτε το trailer
http://www.dailymotion.com/video/xme96x_brave-yyyyyyyyyyyyyy-yyyyyyyyyyyy-dailymotion-greece_shortfilms#from=embed

Νικώντας το σκοτάδι (in Darkness)

Πολωνική ταινία, σκηνοθεσία Ανιέσκα Χόλαντ με τους: Μπένο Φούρμαν, Ρόμπερτ Βιεκίεβιτς, Ανιέσκα Γκροτσόφσκα

Ο Λέοπολντ Σόσα, διαρρήκτης και μικροαπατεώνας στο κατεχόμενο από τους ναζί Λβοβ της Πολωνίας, φυγαδεύει μια ομάδα Εβραίων στους υπονόμους της πόλης. Ενδιαφερόμενος αρχικά για τα χρήματά τους, κάποια στιγμή θα ρισκάρει ακόμη και την ίδια του τη ζωή για να τους σώσει.


δειτε το trailer
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=nb2TyPfxaQU

Η Σκύλα (Scarlet Street)
Φιλμ Νουάρ

Aμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Φριτς Λανγκ με τους: Έντουαρντ Ρόμπινσον, Τζόαν Μπένετ, Νταν Ντούρια

Ένας παντρεμένος ταμίας τράπεζας ερωτεύεται μια νέα γυναίκα, η οποία νομίζει ότι εκείνος είναι μεγάλος ζωγράφος και δέχεται να γίνει ερωμένη του. Μαζί με τον εραστή της τον εκμεταλλεύονται όλο και περισσότερο, ώσπου η αλήθεια τελικά αποκαλύπτεται με τραγικές συνέπειες.
Η κριτική του "α" από τον Χρήστο Μήτση

δειτε το trailer
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=YqP3gbbFC54

Στη Σκιά της Αμφιβολίας   Shadow of a Doubt
Θρίλερ

Aμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Άλφρεντ Χίτσκοκ με τους: Τερέζα Ράιτ, Τζόζεφ Κότεν, Μακντόναλντ Κάρεϊ

Μια νεαρή κοπέλα αρχίζει να υποψιάζεται ότι ο φιλικός θείος, που επισκέπτεται την οικογένειά της στη Σάντα Ρόζα της Καλιφόρνια, μπορεί να είναι ένας καταζητούμενος κατά συρροή δολοφόνος.
Η κριτική του "α" από τον Χρήστο Μήτση

δειτε το trailer
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=M-VpvYZ8sWc

Το Κορίτσι με τα Πορτοκάλια 

Appelsinpiken / Orange Girl
Δραματική

Νορβηγική ταινία, σκηνοθεσία Εύα Νταρ με τους: Μίκελ Μπρατ Σιλσέτ, Χάραλντ Ρόσενστρομ, Άνι Νταρ Ντγκαρντ

Στα 16α γενέθλια ο Γκέοργκ Όλεβ λαμβάνει ένα γράμμα το οποίο είχε αφήσει γι’ αυτόν ο πατέρας του που πέθανε όταν ήταν μικρός. Έτσι, το παρελθόν και η ιστορία του πρώτου έρωτα του Γιαν Όλεβ θα δώσουν μερικά πολύτιμα μαθήματα ζωής στον νεαρό Γκέοργκ.
Η κριτική του "α" από τον Χρήστο Μήτση

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΑ ΝΕΑ

 Με σκοπό να μειώσει τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων της, η Ισπανία αποφάσισε να εγκαταστήσει λογισμικό ανοιχτού κώδικα. Έτσι λοιπόν πάνω από 220.000 υπολογιστές σε σχολεία της Ανδαλουσίας χρησιμοποιούν πλέον για λειτουργικό το Ubuntu και συγκεκριμένα το Edubuntu το οποίο είναι μια παραλλαγή του που εκδίδει η ίδια η Canonical και είναι ειδικά διαμορφωμένο για χρήση σε εκπαιδευτικά περιβάλλοντα. Με αυτή την αλλαγή η Ισπανία αναμένεται να εξοικονομήσει αρκετά χρήματα μιας και το Ubuntu είναι εντελώς δωρεάν και περιέχει το δωρεάν αντίστοιχο του Office το LibreOffice με την ίδια ακριβώς λειτουργικότητα.  Επίσης δεν χρειάζεται ιδιαίτερες απαιτήσεις για να λειτουργήσει με αποτέλεσμα να μην χρειάζεται να ανανεωθούν οι υπολογιστές που έχουν ήδη στη διάθεση τους τα σχολεία. Τέλος το Ubuntu είναι πολύ σπάνιο να προσβληθεί από ιούς ή κακόβουλο λογισμικό οπότε δεν χρειάζεται να αγοραστούν firewall και antivirus.

πηγή newsit.gr

Η Γη μας "τραγουδά"

Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα τους ήχους που εκπέμπει ο πλανήτης μας στο Διάστημα

ακούστε
http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=475722

"Χαλασμένο τηλέφωνο η μνήμη"

Όπως μια φράση που καταλήγει αγνώριστη περνώντας από παίκτη σε παίκτη στο παιχνίδι του «χαλασμένου τηλέφωνου», ο εγκέφαλός μας έχει την τάση να αλλάζει τις αναμνήσεις μας κάθε φορά που τις ανακαλούμε στη μνήμη, αποκαλύπτει ένα έξυπνο πείραμα σε μικρό αριθμό εθελοντών.
Τα αποτελέσματα της μελέτης που δημοσιεύεται στο Journal of Neuroscience υποδεικνύουν ότι οι αναμνήσεις αλλάζουν κάθε φορά που τις επαναφέρουμε στη σκέψη μας. Με άλλα λόγια, κάθε φορά που ανακαλούμε μια ανάμνηση, αυτό που θυμόμαστε δεν είναι το ίδιο το αρχικό συμβάν, αλλά αυτό που θυμηθήκαμε την προηγούμενη φορά.
«Οι αναμνήσεις δεν είναι απλώς εικόνες που παράγονται όταν ανατρέχουμε πίσω στο χρόνο στο αρχικό συμβάν. Είναι εικόνες που σταδιακά παραμορφώνονται από τις προηγούμενες φορές που το θυμηθήκαμε» εξηγεί η Ντόνα Μπριτζ του Πανεπιστημίου Νorthwestern στο Σικάγο.
«Η ανάμνηση ενός γεγονότος μπορεί να γίνεται όλο και πιο αναξιόπιστη με κάθε ανάκληση έτσι ώστε στο τέλος να καταστεί εντελώς ψευδή» επισημαίνει.
Η Μπριτζ δημοσιεύει τα αποτελέσματα των πειραμάτων σε 12 εθελοντές, συνολικά όμως είχε εξετάσει 70 άτομα στο πλαίσιο της διδακτορικής διατριβής της. «Το ίδιο φαινόμενο παρουσιάστηκε σε όλους ανεξαιρέτως τους συμμετέχοντες. Είναι πραγματικά έντονο» σχολιάζει η ίδια.
Την πρώτη μέρα του πειράματος, οι εθελοντές κλήθηκαν να απομνημονεύσουν τις ακριβείς θέσεις 180 αντικειμένων που εμφανίζονταν πάνω σε ένα πλέγμα στην οθόνη του υπολογιστή. Τη δεύτερη και την τρίτη μέρα, οι συμμετέχοντες ξαναείδαν ένα μέρος από τα ίδια αντικείμενα και κλήθηκαν να τα επαναφέρουν στην αρχική τους θέση.

Τα νέα ευρήματα
Η ανάλυση των αποτελεσμάτων αποκάλυψε ότι την τρίτη μέρα της δοκιμής οι εθελοντές ήταν πιθανότερο να τοποθετήσουν ένα αντικείμενο στη λανθασμένη θέση που το είχαν τοποθετήσει και την προηγούμενη μέρα, αντί στην αρχική του θέση.
«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η εσφαλμένη ανάκληση της θέσης του αντικειμένου τη δεύτερη μέρα επηρέασαν το πώς οι εθελοντές θυμούνταν τη θέση του αντικειμένου την τρίτη μέρα» εξηγεί η Μπριτζ.
«Η ανάκληση της ανάμνησης δεν ενίσχυσε απλά την αρχική σύνδεση, αλλά τροποποίησε την αποθήκευση της μνήμης έτσι ώστε να ενισχύει τη θέση που είχε ανακαλέσει ο εθελοντής στη δεύτερη θέση».
Την ερμηνεία αυτή δείχνουν εξάλλου να ενισχύουν τα αποτελέσματα του ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος στο οποίο υποβλήθηκαν οι συμμετέχοντες τη δεύτερη μέρα της δοκιμής.
Η ανάλυση της εγκεφαλικής δραστηριότητας αποκάλυψε ένα χαρακτηριστικό ηλεκτρικό σήμα την ώρα που οι εθελοντές προσπαθούσαν να θυμηθούν την αρχική θέση του αντικειμένου. Και όσο πιο έντονο ήταν αυτό το σήμα, τόσο πιθανότερο ήταν να τοποθετήσουν οι εθελοντές το αντικείμενο στην ίδια θέση κατά την τρίτη μέρα του πειράματος.
«Το ισχυρό αυτό σήμα φαίνεται να δείχνει ότι μια νέα ανάμνηση σχηματιζόταν εκείνη τη στιγμή. Η νέα αυτή ανάμνηση δημιουργούσε την τάση για επανάληψη του ίδιου λάθους» αναφέρει η Μπριτζ.
Σύμφωνα με την ίδια, η τροποποίηση των αναμνήσεων με κάθε ανάκληση οφείλεται στην προσπάθεια του εγκεφάλου να προσαρμόσει τις αναμνήσεις σε ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον; «Αν θυμηθεί κανείς κάτι σε ένα νέο περιβάλλον και σε διαφορετικό χρόνο, ή ακόμα αν βρίσκεται σε διαφορετική διάθεση οι αναμνήσεις του είναι πιθανό να ενσωματώσουν τις νέες πληροφορίες» αναφέρει.
Όπως επισημαίνει, τα ευρήματα της μελέτης ίσως έχουν σημασία για την αναγνώριση υπόπτων στις αστυνομικές έρευνες. Όταν ένας μάρτυρας καλείται να αναγνωρίσει ένα πρόσωπο, είναι πιθανότερο να το κάνει σωστά με την πρώτη, αλλιώς οι αναμνήσεις του από το συμβάν ενδέχεται να επηρεαστούν από τους υπόπτους που παρουσιάστηκαν μπροστά τους.
Ακόμα και στην καθημερινή ζωή, όμως, το μάθημα που δείχνει να προκύπτει από τη μελέτη είναι ότι δεν πρέπει να έχουμε τυφλή εμπιστοσύνη στη μνήμη μας.

«Όταν κάποιος μου λέει ότι θυμάται ακριβώς τι έγινε, απλά γελάω» λέει η Μπριτζ.

πηγή εφημερίδα Βήμα

δημοσίευση
http://www.jneurosci.org/content/32/35/12144


ΒΑΤΡΑΧΟΙ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ

Βάτραχοι (406 π.Χ.)

ΥΠΟΘΕΣΗ

Στους Βατράχους του ο Αριστοφάνης πιάνει το παλιό θέμα της κατάβασης στον Άδη. Εδώ ο Διόνυσος, ο θεός του θεάτρου θέλει να κατέβει στον Κάτω Κόσμο, για να φέρει από κει έναν ποιητή στην ορφανεμένη πια, όπως ο ίδιος πίστευε, αθηναϊκή ορχήστρα. Οργανώνεται λοιπόν ένας ποιητικός διαγωνισμός στον Άδη υπό την προεδρία του Διονύσου κι όπου τα Πρωτεία διεκδικούν ο Αισχύλος κι ο Ευριπίδης. Ο κωμικός κρίνοντας τους δυο τραγικούς με πολλή λεπτότητα και χάρη προτιμάει μεν τον Αισχύλο αλλά πολεμώντας το νεωτεριστικό πνεύμα του Ευριπίδη δείχνει τέτοιο πάθος για τον τραγικό που και πεθαμένο ακόμα τον διακωμωδεί καθώς και τον Σωκράτη. Στο έργο αυτό ο ποιητής περιγράφει το ταξίδι στον Άδη όπου ο Χορός των Βατράχων κοάζει στη λίμνη του Κάτω Κόσμου, ενώ το δεύτερο μέρος του έργου περιλαμβάνει έναν μεγάλο αγώνα λόγων ανάμεσα στον Αισχύλο και τον Ευριπίδη.

περισσότερες πληροφορίες
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%87%CE%BF%CE%B9_%28%CE%BA%CF%89%CE%BC%CF%89%CE%B4%CE%AF%CE%B1%29

διβαστε το κειμενο
http://el.scribd.com/doc/5384130/%CE%91%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%92%CE%AC%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%87%CE%BF%CE%B9 

«Ben and Kate»


υπόθεση:
δυο αδερφια, εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες, ο Μπεν είναι ανώριμος και η Κειτ έχει ξεχάσει πως να διασκεδάσει στη ζωή της, θα αναγκαστούν να συγκατοικήσουν και τοτε θα διαπιστώσουν πως έχουν κι οι δύο πράγματα να μάθουν ο ένας από τον άλλο όπως και να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον

πρεμιέρα 25 Σεπτεμβρίου

μέχρι στιγμής έχει αποσπασει καλά σχόλια, για να δούμε

δειτε το trailer
http://www.dailymotion.com/video/xqubmp_ben-kate-trailer_tv#from=embediframe







 

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Πόσο μεγάλο είναι ένα μεγάλο αναψυκτικό;

Η απαγόρευση, που στηρίζεται από τον δήμαρχο της πόλης Μάικλ Μπλούμπεργκ στην προσπάθειά του να μειώσει τα ποσοστά παχυσαρκίας στη Νέα Υόρκη, θα τεθεί σε ισχύ από τις 12 Μαρτίου του 2013.
Η απόφαση απαγορεύει την πώληση αναψυκτικών σε ποσότητες μεγαλύτερες των 500ml εξαιρώντας μόνο τα light αναψυκτικά και τους φυσικούς χυμούς. Ο δήμαρχος Μπλούμπεργκ δηλώνει ότι η απόφαση είναι «το μεγαλύτερο βήμα που έχει κάνει η πόλη για να καταπολεμήσει την παχυσαρκία. Απλά και μόνο περιορίζοντας την ποσότητα των αναψυκτικών με ζάχαρη στην πόλη της Νέας Υόρκης, τοποθετούμε το θέμα της παχυσαρκίας σε εθνικό επίπεδο».
Η απόφαση βεβαίως δεν έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από του αιθουσάρχες, που ήδη έχουν ξεκινήσει ενέργειες για να την ανατρέψουν, λέγοντας ότι «κανείς δεν μπορεί να μας επιβάλει τι μπορούμε να τρώμε και τι όχι και σε τι ποσότητες».
Εν τούτοις, όποιος έχει βρεθεί έστω και μια φορά σε κινηματογράφο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής κι έχει κάνει το λάθος να παραγγείλει το μεγάλο μέγεθος αναψυκτικού και ποπ κορν, ξέρει πολύ καλά ότι το μέτρο έχει χαθεί εδώ και καιρό. Οι ποσότητες αρκούν για να χορτάσει και να ξεδιψάσει τριμελής (τουλάχιστον) οικογένεια, αλλά από την άλλη, μήπως το δικαίωμα του καθενός σε υπερβολική ποσότητα ζάχαρης και θερμίδων εμπίπτει στις βασικές ατομικές ελευθερίες;

πηγή
flix.gr 

Φεστιβάλ Δράμας

ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

Η φετινή κριτική επιτροπή του εθνικού διαγωνιστικού τμήματος που αποτελούνταν από τον Πρόεδρο, σκηνοθέτη Ανδρέα Πάντζη και τους σκηνοθέτη Χρήστο Δήμα, μοντέρ Τάκη Γιαννόπουλο, κριτικό κινηματογράφου Νίνο Φενέκ Μικελίδη και τον μουσικό Γιάννη Γλέζο

Χρυσός Διόνυσος - Πρώτο βραβείο μυθοπλασίας: «Χαμομήλι» του Νεριτάν Ζιντζιρία - Η ΕΡΤ προσφέρει στον βραβευμένο σκηνοθέτη τη δυνατότητα, να κάνει χρήση παροχής εξοπλισμού και στελεχιακού δυναμικού της, αξίας έως 10.000 ευρώ για την παραγωγή της επόμενης ταινίας του.

Αργυρός Διόνυσος - Δεύτερο βραβείο μυθοπλασίας: «Τσέλσι - Μπαρτσελόνα» του Αλέξανδρου Χαντζή - Το βραβείο συνοδεύεται από παροχές τεχνικών εργασιών για την παραγωγή της επόμενης μικρού μήκους ταινίας του σκηνοθέτη σε DCP διάρκειας έως 20 λεπτά συνολικής αξίας 8,000€, προσφορά της Authorwave.

Βραβείο «Ελληνες του Κόσμου-Σωκράτης Δημητριάδης»: «Ghost In The Machine» του Ολιβερ Κρίμπας -To βραβείο συνοδεύεται από το ποσό των 1.500€ προσφορά του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου

Βραβείο Ντοκιμαντέρ: «Καθαρό Ραδιόφωνο» του Γιώργου Τελτζίδη - To βραβείο συνοδεύεται από το ποσό των 2.500€ προσφορά της ΕΡΤ.

Βραβείο Σπουδαστικής Ταινίας: «Θόλος» των Νίκου Αποστολόπουλου και Κατερίνα Γεροθανάση - Το βραβείο συνοδεύεται από ένα ηλεκτρονικό πρόγραμμα ψηφιακού μοντάζ Avid Media Composer αξίας 2.760€ προσφορά της Telmaco σε συνεργασία με την Avid.

Βραβείο «Τώνια Μαρκετάκη» για την καλύτερη ταινία «Κοινωνικού Προβληματισμού»: «Παγόβουνο» του Κωνσταντίνου Γεραμπίνη - Το βραβείο συνοδεύεται από το ποσό των 2.000€ προσφορά του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.

Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη «Ντίνος Κατσουρίδης»: Φωκίωνας Μπόγρης για την ταινία «Family Tree» - To βραβείο συνοδεύεται από πλήρη τεχνική κάλυψη για την επόμενη μικρού μήκους ταινία του σκηνοθέτη.

Τιμητική Διάκριση Φωτογραφίας: Γιώργος Καρβέλας για την ταινία «Der Spiegel Des Lord Patschog» της Ελίνα Πάνικ - H διάκριση συνοδεύεται από τεχνική κάλυψη 35mm για τα γυρίσματα της επόμενης ταινίας μικρού μήκους προσφορά του Νίκου Καβουκίδη.

Τιμητική Διάκριση Σεναρίου: Αλέξανδρος Χαντζής για την ταινία «Τσέλσι - Μπαρτσελόνα» του Αλέξανδρου Χαντζή

Τιμητική Διάκριση Μοντάζ: Στυλιανός Κωνσταντίνου για την ταινία «11.50» του Στυλιανού Κωνσταντίνου

Τιμητική Διάκριση Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας: Τζέσικα Γκάνινγκ για την ταινία «Ghost In The Machine» του Ολιβερ Κρίμπας

Τιμητική Διάκριση Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας: Mάκης Παπαδημητρίου για την ταινία «Τσέλσι - Μπαρτσελόνα» του Αλέξανδρου Χαντζή

Τιμητική Διάκριση Ηχου: Λέανδρος Ντούνης για την ταινία «Χαμομήλι» του Νεριτάν Ζιντζιρία

Τιμητική Διάκριση Μουσικής: Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης για την ταινία «Evergreen» της Ιφιγένειας Κοτσώνη

Τιμητική Διάκριση Σκηνικών: Ολγα Λεοντιάδου για την ταινία «Arundel» της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη

Τιμητική Διάκριση Κοστουμιών: Δέσποινα Ησαία και Ιουλία Σταυρίδου για την ταινία «Μακαρισμοί» του Αριστοτέλη Μαραγκού

Tιμητική Διάρκιση Μακιγιάζ : Δήμητρα Προβατάρη για το «Nobody's Perfetc» των Δέσποινας Καβύρη και Γιώργου Μαντζουρανίδη

Τιμητική Διάκριση Ειδικών Εφέ: «The Summer After» του Βασίλη Τζιώκα

Τιμητική Διάκριση Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων: «Eight-Minute Deadline» της Ζίνας Παπαδοπούλου και του Πέτρου Παπαδόπουλου

Ειδικη Μνεία: «Η Πηγή της Νιότης» του Παναγιώτη Ράππα

Δόθηκαν επίσης:

Βραβείο Πανελλήνιας Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου: «Χαμομήλι» του Νεριτάν Ζιντζιρία.

Βραβείο Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδος: «Eight-Minute Deadline» της Ζίνας Παπαδοπούλου και του Πέτρου Παπαδόπουλου

ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

Βραβείο Καλύτερης Ταινίας - Grand Prix Δράμα 2012 (συνοδεύεται από 4.000 ευρώ από την εταιρεία Reycap): «The Garden» του Τσαν Γκάρβιν (Ταϊβάν)

Δεύτερο Βραβείο Καλύτερης Ταινίας: «Tastes Like Chicken» του Κουίκο Μειρέγιες (Βραζιλία)

Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων: «Oh Willy…» των Εμα Ντε Σουάεφ και Μαρκ Τζέιμς Ρόελς (Βέλγιο)

Τιμητική Διάκριση Καλύτερου Ντοκιμαντέρ: «Nomadic» των Μολντοσέιτ Μαμπετακούνοφ και Αρτικπάι Σουιουντούκοφ (Κιρτζιστάν)

Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Νότιας και Ανατολικής Ευρώπης: «Χαμομήλι» του Νεριτάν Ζιντζιρία (Ελλάδα).

Τιμητική Διάκριση : «Revolution Reykjavik» της Ιζόλντ Ουγκαντότιρ (Ισλανδία)

Τιμητική Διάκριση: «Shirin» του Στίβεν Φίνκγλετον (Μ.Βρετανία)

Ειδικό Βραβείο ΤV5 Monde για την καλύτερη παραγωγή: «Meetings of the Ηalf Μoons» του Εν Τζέι Χο Γιν Κρις (Χονγκ Κονγκ - Κίνα)

Βραβείο EFA (Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου): «Objection VI» του Ρολάντο Κόλα (Ελβετία)

A PERDRE LA RAISON (2012), του Joachim Lafosse

Ο Joachim Lafosse συνιστά μια από τις μεγάλες ελπίδες του βέλγικου κινηματογράφου που, σε επίπεδο τόσο ποιότητας όσο κι αναγνώρισης, μοιάζει να αρχίζει και να τελειώνει στους αδερφούς Dardenne. Τιμώντας την εγχώρια παράδοση, ο νεαρός σκηνοθέτης εκκινεί από εδάφη που μαρτυρούν στιλιστική και θεματική εγγύτητα με τους δημιουργούς της Ροζέτα και του Παιδιού. Αφορμή για το A perdre la raison είναι ένα σοκαριστικό πραγματικό περιστατικό που έλαβε χώρα στην πόλη της Nivelles το 2007: η δολοφονία πέντε μικρών παιδιών από την ίδια τους την μητέρα.

 Ο Lafosse επιθυμεί να χαρτογραφήσει την πορεία της γυναίκας από τη γνωριμία της με τον μέλλοντα σύζυγό της μέχρι και την τραγική κατάληξη, την οποία ωστόσο φροντίζει να μας γνωστοποιήσει από την πρώτη, εισαγωγική σκηνή. Με αυτήν την επιλογή αφαιρεί, σοφά, κάθε έννοια σασπένς από την αφήγηση κι αφοσιώνεται στην καταγραφή του χρονικού ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος με την – όχι και τόσο κρυφή – ελπίδα να διαφωτιστούν τα αίτια και τα κίνητρά του. Εδώ ο Βέλγος θα σημειώσει μια δεύτερη νίκη αποφεύγοντας πλήρως τόσο την παγίδα ενός εύκολου μελοδράματος όσο κι εκείνη μιας επιπόλαιης ψυχαναλυτικής ερμηνείας (η τελευταία είναι αναμενόμενα ελκυστική στο επιρρεπές στη δεικτική επεξήγηση κινηματογραφικό μέσο, ας θυμηθούμε σαν πρόσφατο παράδειγμα το We Need to Talk about Kevin). Η κάμερα του Lafosse, πάντα στο χέρι, περικυκλώνει την κεντρική ηρωίδα γεννώντας έντονο το αίσθημα της κλειστοφοβίας κι επισημαίνοντας, ίσως περισσότερο υπαινικτικά από όσο θα χρειαζόταν, την οικονομική εξάρτηση του νεαρού ζευγαριού από τον πλούσιο κύριο Pinget (κάτι σα θετός πατέρας του συζύγου) ως βασικό παράγοντα για την κατάρρευση της Murielle. Αφού πρώτα θα κινηματογραφήσει γλαφυρά την αποτυχία της ψυχανάλυσης να αποτρέψει την μητέρα από το φόνο, θα αφήσει το τελευταίο πλάνο – ένα απλό σπίτι στο δρόμο μιας συνοικίας – να μας υπενθυμίζει ότι όλα όσα παρακολουθήσαμε δεν είναι μια μεμονωμένη περίπτωση. Είναι η σποραδική μα ριζοσπαστική εκδήλωση της βίας που οι σύγχρονες, καθωσπρέπει κοινωνίες του δυτικού κόσμου συγκεκαλυμμένα εγκυμονούν.

Αναφορικά με το θέμα και την προσέγγισή του, οι αναλογίες του φιλμ με την Έβδομη Ήπειρο του Michael Haneke είναι αρκετά έντονες για να αγνοηθούν και η όποια σύγκριση βαίνει, δυστυχώς, σε βάρος του νεότερου φιλμ. Η ενοχλητικά πομπώδης παρουσία της μουσικής και η έλλειψη εμπιστοσύνης του Lafosse στην αυτόνομη διάρκεια των πλάνων του (που συχνά τα κόβει πριν τα ίδια να προλάβουν να εκπνεύσουν) είναι «παραπτώματα» που ο Haneke δε θα διέπραττε ποτέ. Σε δύο σκηνές όμως – το μονοπλάνο εντός του αυτοκινήτου με την Murielle να τραγουδάει και η πράξη της δολοφονίας των παιδιών – ο Βέλγος συγκλονίζει και μας υποχρεώνει να δεχτούμε ότι περισσότερο μια κάποια ατολμία-απειρία οφείλεται για τις αδυναμίες του έργου του κι όχι το ταλέντο. Το τελευταίο περισσεύει ένθεν και κείθεν της κάμερας, με την Emilie Duquenne (δεκατρία χρόνια μετά το βραβείο γυναικείας ερμηνείας για τη Rosetta, βραβεύτηκε ξανά στις φετινές Κάννες) να σκιαγραφεί αλησμόνητα το πορτρέτο της «καταραμένης» ηρωίδας της και το πρωταγωνιστικό δίδυμο του Un prophète, Tahar Rahim και Niels Arestrup, να την υποστηρίζουν ιδανικά.

πηγή
http://www.filmgaze.blogspot.gr/

δειτε το trailer
http://www.youtube.com/watch?v=QiZ7WU7gVbE

ULI DER KNECHT (1954), του Franz Schnyder

Σε μια από τις πλέον κλασικές σκηνές, κάπου προς το τέλος του Τρίτου Ανθρώπου, ο Orson Welles αφοριστικά μα δικαιολογημένα αναρωτιέται αν οι Ελβετοί έχουν δημιουργήσει οτιδήποτε άλλο εκτός από το ρολόι με τον κούκο... Αν περιοριστούμε στην κινηματογραφική παραγωγή, το δίκιο βρίσκεται στην πλευρά του δαιμόνιου κυρίου Λάιμ – όχι μόνο στην εποχή του, δηλαδή μέχρι τη δεκαετία του ’40, αλλά ακόμα και στις μέρες μας, με κάποια εξαίρεση τις δεκαετίες του 60 και του 70 όπου «έδρασαν» και τα πιο γνωστά ονόματα όπως ο Alain Tanner, ο Francis Reusser και η κατά το ήμισυ Ελληνίδα Carole Roussopoulos. Οι σκηνοθέτες που κατά την πρώτη περίοδο προσπάθησαν σοβαρά να δημιουργήσουν ένα είδος εθνικού κινηματογράφου στην έτσι κι αλλιώς πολυσχιδή ελβετική οντότητα ήταν οι εξής δύο: o Leopold Lindtberg και ο Franz Schnyder, αμφότεροι τέκνα της γερμανόφωνης πλευράς της χώρας. Τα Fusilier Wipf (1938) και La Dernière Chance (1945) του πρώτου, όπως και η διλογία του Uli (Uli der Knecht, 1954 και Uli der Pachter, 1955) του δεύτερου θεωρούνται τα κλασικά αριστουργήματα του ελβετικού κινηματογράφου, εν ολίγοις τα φιλμ που πρέπει  να δει κάθε Ελβετός που αγαπάει τη χώρα του.
Βασισμένο σε ένα βουκολικό μυθιστόρημα του Jeremias Gotthelf, το Uli der Knecht (o Uli της υποδούλωσης σε ακριβή μετάφραση) ακολουθεί μάλλον πιστά τόσο το γράμμα όσο κυρίως το πνεύμα, συντηρητικό και ξεπερασμένο, του συγγραφέα – θαρρείς πως είναι κατάρα κάθε εθνικού κινηματογράφου στα πρώτα του βήματα να στηρίζεται σε απαρχαιωμένα λογοτεχνικά πρότυπα. Ο Uli, υπηρέτης στο στάβλο και στο χωράφι ενός πλούσιου κτηματία, έχει χάσει κάθε όνειρο για τη ζωή του. Όταν μια μέρα θα αλλάξει αφεντικό, θα συναντήσει τον έρωτα σε δύο διαφορετικές γυναίκες (την πλούσια κόρη και μια άσημη υπηρέτρια) ενώ ταυτόχρονα θα κληθεί να αντιμετωπίσει την εχθρική στάση του υπόλοιπου προσωπικού. Τυφλωμένος από το χρήμα θα παραστρατήσει κάπου στην πορεία, αλλά θα καταλήξει εν τέλει ευτυχισμένος με τη γυναίκα της τάξης του, αφού πρώτα το αφεντικό του τον χρίσει …κληρονόμο της περιουσίας του επιβραβεύοντας τη σκληρή δουλειά και το φιλότιμό του.
Αν και δέσμιος του σεναρίου του, ο ταλαντούχος Franz Schnyder δίνει με μια σειρά από σοφές επιλογές λόγο ύπαρξης σε αυτήν την κινηματογραφική μεταφορά. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία συλλαμβάνει την εκπληκτική φυσική ομορφιά της ορεινής Βέρνης και ντύνει τα, ημιτελή έστω, φρέσκο που σχεδιάζει ο σκηνοθέτης για τους κατοίκους του τόπου του. Ικανότατος αφηγητής, αφήνει τα διαλογικά μέρη να αναπνέουν μέσα σε πλαν σεκάνς, χωρίς να παραλείπει να προσθέτει πινελιές σασπένς (κλασικό παράδειγμα οι υπηρέτες που με τις αργές, νωχελικές τους κινήσεις διακόπτουν ή ορθότερα καθυστερούν μια πολυαναμενόμενη αποκάλυψη). Επιπλέον, ο Schnyder διανθίζει την ιστορία με αξιοζήλευτα οπτικά ευρήματα, όπως η χορωδία των κοριτσιών που από το πουθενά διασχίζει το φόντο τραγουδώντας τη θλίψη της ερωτευμένης γυναίκας που κατοικεί το γκρο πλαν, ενώ δε λείπει και η συμβολιστική διάθεση – δείτε τον Uli να εμφανίζεται στο τέλος με το δρεπάνι σα χάρος για την τέως κραταιά τάξη των γαιοκτημόνων.
Δυστυχώς, οι αναμφισβήτητες ικανότητες του Schnyder δεν επαρκούν για να γλιτώσουν το φιλμ από την μετριότητα και, συχνά, από τη γραφικότητα. Το διάσπαρτο voice-over είναι τουλάχιστον άκομψο κι αντικινηματογραφικό, οι χαρακτήρες αντιμετωπίζονται απλοϊκά μέσα από έναν ψυχολογικό ιδεαλισμό – σήμα κατατεθέν του μελοδράματος και η απεικόνιση της κοινωνικής διαστρωμάτωσης είναι εξαιρετικά μονόπλευρη. Βέβαια, μερικές σκηνές δίνουν την εντύπωση ύπαρξης μιας υπόγειας ειρωνείας για τις φιλοδοξίες κάθε τάξης, γεγονός που δεν αναιρεί ωστόσο το άκρως αντιδραστικό και δακρύβρεχτο φινάλε. Ένα χρόνο αργότερα ο Schnyder θα γυρίσει με τους ίδιους ηθοποιούς τη συνέχεια της ιστορία του Uli, πλέον κτηματίας, με τη νέα του σύζυγο, την όμορφη Vreneli
πηγή
 http://www.filmgaze.blogspot.gr/
δειτε το trailer

o Batman κερδίζει την μάχη(μέχρι στιγμής)

 Η «Επιστροφή» του «Σκοτεινού Ιππότη»  έχει φτάσει τα 315.000 εισιτήρια πράγμα που την εκτοξεύει στη θέση της εμπορικότερης ταινίας του 2012 μέχρι στιγμής στην Ελλάδα, πάνω από την περιπέτεια φαντασίας «Sherlock Holmes 2: Το παιχνίδι των σκιών», που μέχρι πριν από λίγες ημέρες διατηρούσε την πρωτιά στο ελληνικό box office
Δοθείσης της σταθερότητας που κρατά στα ελληνικά ταμεία, το «Ο σκοτεινός ιππότης: Η επιστροφή» αναμένεται σε λίγες εβδομάδες να αγγίξει, αν όχι και να ξεπεράσει, τους αριθμούς της προηγούμενης ταινίας της σειράς, «Ο σκοτεινός ιππότης», την οποία στην πρώτη προβολή της το 2008 είχαν δει περίπου 337.000 θεατές. Είναι χαρακτηριστικό πως η επιτυχία της ταινίας σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, όπως και στην Ελλάδα, είναι εφάμιλλη εκείνης του προηγούμενου κεφαλαίου, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ όπου η απήχηση του φιλμ, επηρεασμένη σε έναν βαθμό από τα γεγονότα στο Κολοράντο, υστερεί συγκριτικά.
οι παγκόσμιες εισπράξεις της «Επιστροφής» ανέρχονται ήδη αυτή τη στιγμή στα 1.067 δισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή 64 εκατομμύρια παραπάνω από τα νούμερα του «Σκοτεινού ιππότη» το 2008, η επιστροφή του σκοτεινού ιππότη είναι αυτή τη στιγμή στην 7 θεση του box office όλων των εποχών, ενω η προηγούμενη ταινία ήταν στην 13 θεση.
Αξίζει να σημειώσουμε, προκειμένου για τις μεγάλες εισπρακτικές επιτυχίες της χρονιάς της χώρας μας, ως ταχύτατα ανερχόμενη στη συνολική λίστα και τη νέα κομεντί του Γούντι Αλεν «Στη Ρώμη με αγάπη». Με 82.000 εισιτήρια τις πρώτες μόλις 10 ημέρες προβολής της σε 45 αίθουσες πανελλαδικά, η ταινία έχει βάλει πλώρη για την πρώτη δεκάδα του 2012, απειλώντας τη θέση ταινιών όπως «Αθικτοι» (στην 10η θέση με 128.000 εισιτήρια) ή ακόμα και «Η Χιονάτη και ο κυνηγός» (στην 11η θέση με 135.000 εισιτήρια).

πηγή περιοδικό σινεμά

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

Η ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΣΑΝ ΛΟΡΕΝΤΖΟ (La Notte di San Lorenzo)

 Ιταλική ταινία, σκηνοθεσία Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι με τους: Ομέρο Αντονούτι, Μαργκαρίτα Λοτζάνο, Σαμπρίνα Βανούτσι

Η οδύσσεια των κατοίκων ενός χωριού της Τοσκάνης, που το καλοκαίρι του 1944 ξεκινούν να συναντήσουν τους συμμάχους παρά τις αντίθετες διαταγές των Γερμανών.

δειτε το trailer
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=8jFbZyauO3Y


ParaNorman Μια Μεταφυσική Ιστορία (ParaNorman)

Αμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Κρις Μπάτλερ, Σαμ Φελ

Ο 11χρονος Νόρμαν είναι ένα παιδί εξαιρετικά επικοινωνιακό… με τα φαντάσματα. Ο πιτσιρικάς με τα πεταχτά αφτιά, τα ηλεκτρισμένα μαλλιά που θυμίζουν «Eraserhead» και τις αναπτυγμένες μεταφυσικές ικανότητες βρίσκεται ξαφνικά αντιμέτωπος με μια πανίσχυρη κατάρα του παρελθόντος, η οποία ξυπνά μια στρατιά από ζόμπι. Ο Νόρμαν είναι πλέον ο μόνος που μπορεί να κατευνάσει την κακιά μάγισσα και την ανεξέλεγκτη οργή της.

δειτε το trailer
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=PuG-uwjS7Zc

Σμύρνη. Η Καταστροφή μιας Κοσμοπολίτικης Πολης 1900 - 1922

Eλληνική ταινία, σκηνοθεσία Μαρία Ηλιού

ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΟ, ΕΠΕΞΗΓΗΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΑΓΓΛΟΦΩΝΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ (ΦΤΑΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟΥΣ ΣΧΕΔΟΝ 50.000 ΘΕΑΤΕΣ). ΣΤΡΩΤΗ, ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΑΦΗΓΗΣΗ, ΠΛΗΘΟΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ, ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ.

δειτε το trailer
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=_oPIMGJSNM4

18 φεστιβάλ Αθηνών Νύχτες πρεμιέρας

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΑ ΝΕΑ

VIDEO GAME
 
Ο Alan Kwan δημιούργησε video game στο οποίο κάθε παίχτης μπορεί να πλοηγηθεί και να βιώσει τις μνήμες και τα όνειρά του. Από τα τέλη του περασμένου έτους, o Alan Kwan περπατάει κάθε μέρα στους δρόμους του Ηong Kong και καταγράφει οτι βλέπει με μια μικρή φωτογραφική μηχανή που έχει τοποθετήσει στα γυαλιά του. Όταν γυρνάει σπίτι φορτώνει το βίντεο στον υπολογιστή του και στη συνέχεια το τοποθετεί με τη μορφή κύβου, σε ένα video game που έχει δημιουργήσει. Με αυτό τον τρόπο όταν ένας παίχτης του παιχνιδιού περάσει μέσα από έναν κύβο, βλέπει τις μνήμες του δημιουργού. Σύμφωνα με τον ίδιο πρόκειται για ένα video game στο οποίο κάθε παίχτης μπορεί να πλοηγηθεί και να βιώσει τις μνήμες και τα όνειρά του. Παρακάτω μπορείτε να πάρετε μία γεύση από το παράξενο αυτό παιχνίδι:


I-PHONE 5

Σε εκδήλωση που έγινε στο Yerba Buena Center for the Arts στο San Francisco η Apple παρουσίασε το νέο iPhone 5. To νέο δημιούργημα της Apple είναι κατά 18% πιο λεπτό από το iPhone 4S (7.6mm), με 20% λιγότερο βάρος (112 γραμμάρια). Έχει οθόνη 4 ιντσών (326ppi Retina Display) με ανάλυση 1136 Χ 640 και 16:9 aspect ratio πράγμα που το κάνει ακόμα πιο εύχρηστο. Έτσι με την νέα μεγαλύτερη οθόνη νέο iPhone θα έχει πέντε γραμμές εφαρμογών και πολλά ανανεωμένα apps για να συμβαδίζουν με την ανανεωμένη οθόνη ενώ όσες εφαρμογές δεν ανανεωθούν θα τρέχουν το ίδιο καλά, με μαύρο περίγραμμα στις άκρες λόγω διαφοράς μεγέθους.  Από πλευράς συνδεσιμότητας το νέο iPhone 5 υποστηρίζει HSPA+, DC-HSDPA και, όπως αναμενόταν, LTE ενώ το WiFi υποστηρίζει 2.4ghz και 5ghz στα 802.11n. Στο εσωτερικό του νέου iPhone βρίσκεται ο “A6”, επεξεργαστής που είναι δύο φορές πιο δυνατός και κατά 22% πιο μικρός από τον αντίστοιχο Α5 που χρησιμοποιεί ο προκάτοχός του.  Από πλευράς αυτονομίας η μπαταρία του iPhone 5 θα αντέχει 8 ώρες συνομιλίας μέσω 3G, μέχρι 10 ώρες σε αναπαραγωγή βίντεο, 40 ώρες μουσικής, ή 225 ώρες Standby mode. Διαθέτει επίσης κάμερα 8 megapixel, στα  3264 X2448, με 40% πιο γρήγορη φωτογράφιση λόγω του νέου επεξεργαστή, πολλά νέα φίλτρα και καθώς και λειτουργίες χαμηλού φωτισμού ενώ έχει και το νέο mode “Panorama” το οποίο μπορεί να λάβει συνδυασμένες φωτογραφίες μέχρι 28 megapixel. Τέλος η νέα κάμερά του υποστηρίζει εγγραφή Full HD (1080p) video και με χρήση face detection.  Διαθέτει επίσης 3 μικρόφωνα στο μπροστινό μέρος  τα οποία εξασφαλίζουν καλύτερη καταγραφή ομιλίας.
 Ακόμα μία αλλαγή που έγινε στο νέο iPhone είναι ο dock connector ο οποίο ονομάζεται πλέον “Lightning” και είναι 80% μικρότερος του αρχικού που πρωτοεμφανίστηκε το 2003 ενώ μαζί με το νέο dock connector θα κυκλοφορήσουν και αντάπτορες για να μπορεί ο χρήστης να χρησιμοποιεί τα προηγούμενα dock connectors. Τέλος το iPhone 5 θα χρησιμοποιεί το iOS 6, το οποίο όπως ανακοινώθηκε είναι έτοιμο να ικανοποιήσει τα ετοίματα του χρήστη με το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Το νέο iPhone 5 θα κυκλοφορήσει στις ΗΠΑ και σε άλλες 9 χώρες στις 21 Σεπτεμβρίου και θα είναι διαθέσιμο σε 2 χρώματα (μαύρο και άσπρο) και σε 3 διαφορετικά μοντέλα ανάλογα με τη χωρητικότητά τους 16GB, 32GB και 64GB και τιμή 199$, 299$ και 399$. Η ημερομηνία προπαραγγελίας  θα είναι στις 14 Σεπτεμβρίου ενώ στην Ελλάδα ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί η ημερομηνία κυκλοφορίας του. Τέλος το update του iOS 6 αναμένεται να κυκλοφορήσει στις 19 Σεπτεμβρίου και θα υποστηρίζεται από τα iPhone 4S, 4, 3GS, και τα new iPad, iPad 2 και 4th Gen iPod Touch.

δειτε το video
http://www.youtube.com/watch?v=87h7BYSFk6w&feature=player_embedded

«Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη

 Στις «Εκκλησιάζουσες» ο Αριστοφάνης δίνει και πάλι έμφαση στην πολιτική αλλά υπό την οπτική γωνία της γυναικείας λογικής. Η γυναίκα, έτσι όπως την παρουσιάζει στην κωμωδία αυτή ο ποιητής, είναι αποφασιστική, τολμηρή κι έτοιμη να μετατρέψει την επαναστατική συνείδηση σ’ επαναστατικό φρόνημα. Η παράσταση του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου στηρίζεται στην εύστοχη απόδοση του Βασίλη Μαυρογεωργίου για ν’ αναδείξει σημερινές αλήθειες μέσα από εκφράσεις γλωσσικές και παραγλωσσικές, που αποτυπώνουν σημαίνοντα και σημαινόμενα σε μορφή ευφυολογήματος. Επιπροσθέτως, το ευφυολόγημα φωτογραφίζει διακριτικά ορισμένα πρόσωπα και πράγματα της τωρινής πολιτικής σκακιέρας, αποφεύγοντας τεχνηέντως την απροκάλυπτη ονοματολογία και τα συμπαρομαρτούντα αυτής. Ο κύριος Θεοδωρόπουλος δημιουργεί έναν χαρακτηριστικό μικρόκοσμο εμφορούμενο από ανησυχίες του πολίτη και δη της γυναίκας, η οποία δεν έχει δικαίωμα ψήφου στην Αθήνα του 5ου αιώνα. Ο Αριστοφάνης, ποιητική αδεία, της δίνει φωνή, την οποία ο σκηνοθέτης της παράστασης καλλιεργεί και περιβάλλει με ιδιαίτερη φροντίδα προβάλλοντας κυρίως την ανάγκη της γυναίκας για χειραφέτηση. Ωστόσο, ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος απαλύνει τον κραυγαλέο φεμινισμό, δίνοντας περισσότερη έμφαση στο έξυπνο ένστικτο και στην τρυφερόκαρδη ευαισθησία του θηλυκού. Άλλωστε, οι χορογραφίες της Αγγελικής Στελλάτου διευκολύνουν εξαιρετικά την προοπτική της σκηνοθεσίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για τη σημειολογία της χορογραφίας, συνιστά η τελετουργική σχεδόν αφαίρεση των ενδυμάτων των γυναικών του χορού με τρόπο ώστε ν’ αποκαλύπτεται το γυναικείο στήθος ως συνδήλωση της μητρότητας με άπειρους υποδηλωτικούς προσανατολισμούς. Το εν λόγω περιστατικό της χορογραφίας, αν και στατικά εκφερόμενο, διαχέει την έμφυτη βιωματικότητα της δηλούμενης αλλά και της άδηλης γυναικείας δυνατότητας, που αποτυπώνεται στο αρχέτυπο της μάνας. Η μουσική του Θάνου Μικρούτσικου απογειώνει όλα όσα εκτίθενται στο βλέμμα του θεατή κι όχι μόνο. Η συγκεκριμένη δηλαδή, μουσική του κυρίου Μικρούτσικου αποτελεί από μόνη της ένα ολοκληρωμένο μουσικό ποίημα, στα όρια του αυτόνομου. Οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη παρεμβαίνουν ευθύβολα στην παράσταση αν και πολλές φορές εκμηδενίζονται θαρρείς, από την ενδυματολογία που προτείνει ο Άγγελος Μέντης και που ταλαντεύεται στο ανοίκειο ενός μεταιχμίου ανάμεσα στον ιμπρεσιονισμό και στη μπαρόκ διάταξή του. Η Δάφνη Λαμπρόγιαννη υποδύεται το ρόλο της Πραξαγόρας, με δεξιοτεχνία, άνεση στις κινήσεις και με γνώση των παραμέτρων του χαρακτήρα που υποστηρίζει. Τόσο ως Βλέπυρος όσο και ως πρώτη γριά, ο Κώστας Κόκλας ερμηνεύει με οίστρο τις ξεκαρδιστικές αυτές φιγούρες, διατηρώντας ένα ευεργετικό μέτρο, χάρη στο οποίο οι συμπαίκτες του εντάσσονται αρμονικά στο διάλογο μαζί του. Το ίδιο ισχύει και για τον Παντελή Δεντάκη, που στους ρόλους του Χρέμη και της δεύτερης γριάς, πλάθει ολοκληρωμένες θεατρικές φιγούρες. Ο Στράτος Χρήστου ως γείτονας αλλά κι ως τρίτη γριά, επιστρατεύει το πηγαίο κωμικό του ταλέντο, διαχειριζόμενος εύστοχα τα εκφραστικά του μέσα. Ο Νίκος Καρδώνης στο ρόλο του άνδρα, προβάλει με συνέπεια αλλά υπερβολικά μια επαναλαμβανόμενη φλύαρη κι εν τέλει μη λειτουργική, μήτε αποτελεσματική κινησιολογία. Η Κηρύκαινα της Μαίρης Σαουσοπούλου και η νέα της Γεωργίας Γεωργόνη αποδίδονται με κινήσεις ακρίβειας κι ελεγχόμενο νεύρο. Στη γνώριμη υποκριτική του υφολογία, ο Γιώργος Πυρπασόπουλος υποδύεται με ιδιαίτερο κέφι και ενέργεια το νέο. Άξια μνείας όλα τα μέλη του χορού (Μαίρη Σαουσοπούλου, Ντίνα Ρέντη, Πολυξένη Ακλίδη, Ειρήνη Γεωργαλάκη, Μαρία Γεωργιάδου, Γεωργία Γεωργόνη, Άνδρη Θεοδότου, Κατερίνα Μαούτσου, Σωτηρία Ρουβολή, Ειρήνη Φαναριώτη, Έλενα Χατζηαυξέντη) για το συντονισμό, την αμεσότητα, το ρυθμό και τα τεχνικά προσόντα, που αποδεικνύονται λειτουργικά για τη σκηνική δράση.

πηγή

Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου
Λεωφ. Αθηνών-Λαυρίου, Λαύριο
Τηλ.: 22920-27774
Παραστάσεις: Βραδ: 14/9, 9 μ.μ.
Εισ.: € 12 (προπώληση), € 15, 12 (ταμείο). 
Προπώληση εισιτηρίων: viva.gr, 13855, Public.
 
Κηποθέατρο Παπάγου
Κορυτσάς (6η στάση Παπάγου), Παπάγου
6η στάση
Τηλ.: 2132027185-7
Παραστάσεις: Βραδ: 17-18/9, 9 μ.μ. Μέχρι 18/9
Εισ.: € 20, φοιτ.-θεατές έως 26 ετών-ΑμεΑ: € 15, ανέργων: € 12, προπώληση: € 12.
Προπώληση: Γραφείο Φεστιβάλ (Αναστάσεως 90, 2132027186-7), κατάστημα Δαναός (Λεωφ. Μεσογείων 230, Χολαργός, 2106528301, 3).

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ

Λυσιστράτη (411 π.Χ.)

ΥΠΟΘΕΣΗ

Η Λυσιστράτη, έργο του 411 π.Χ. παρουσιάζει μια συνομωσία γυναικών που υπηρετεί πολιτικούς σκοπούς και πιο συγκεκριμένα τον τερματισμό του πολέμου και τ’ όραμα μιας πανελλήνιας ειρήνης. Η Λυσιστράτη θέλοντας να συμφιλιώσει τους Έλληνες που αλληλοσκοτώνονται προσκάλεσε γυναίκες απ’ την Πελοπόννησο κι απ’ τη Βοιωτία, γιατί κατά τη γνώμη της η σωτηρία της Ελλάδας βρισκόταν στα χέρια των γυναικών, αφού οι άντρες στάθηκαν ανίκανοι να σταματήσουν τον πόλεμο και τις προτρέπει να διακόψουν κάθε σεξουαλική επαφή με τους άντρες τους για όσο διάστημα χρειαστεί μέχρι που να υποταχτούν κι αυτοί στο σχέδιό τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά ο Χορός παραμένει σ’ όλη τη διάρκεια του έργου χωρισμένος σε δυο ομάδες. Αρκετοί πιστεύουν πως το τέλος της κωμωδίας δεν είναι ολόκληρο, αφού η έξοδος του Χορού θα έπρεπε να γίνεται με ύμνους, θριαμβευτικές κραυγές και χορούς που στο κείμενο που υπάρχει έχουν προαναγγελθεί αλλά δεν γίνονται. Στην πραγματικότητα με το έργο του αυτό ο Αριστοφάνης απηύθυνε σοβαρές προειδοποιήσεις και συμβουλές στους Έλληνες που είχαν φτάσει σε τέτοια έχθρα μεταξύ τους.

περισσοτερες πληροφορίες
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CF%85%CF%83%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B7_%28%CE%BA%CF%89%CE%BC%CF%89%CE%B4%CE%AF%CE%B1%29

διαβάστε το κείμενο
http://www.scribd.com/doc/80105163/%CE%91%CE%A1%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%9F%CE%A6%CE%91%CE%9D%CE%97%CE%A3-%CE%9B%CE%A5%CE%A3%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%A1%CE%91%CE%A4%CE%97-%CE%9C%CE%95%CE%A4%CE%91%CE%A6%CE%A1%CE%91%CE%A3%CE%97
 

69ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας

Στη Sala Grande του Palazzo del Cinema έγινε η τελετή απονομής των Βραβείων της 69ης Μόστρα της Βενετίας, ολοκληρώνοντας το φετινό φεστιβάλ.

Η Κριτική Επιτροπή του Διαγωνιστικού Τμήματος, με Πρόεδρο τον Μάικλ Μαν και μέλη τους Ματέο Γκαρόνε, Μαρίνα Αμπράμοβιτς, Λετίσια Κάστα, Πίτερ Χο-Σαν Τσαν, Ούρσουλα Μεγιέρ, Αρι Φόλμαν, Σαμάνθα Μόρτον και Πάμπλο Τραπέρο, επέλεξε να τιμήσει τους παρακάτω:

Χρυσό Λιοντάρι: Κιμ Κι Ντουκ για το «Pieta»
Βραβείο της Επιτροπής: Ούλριχ Ζάιντλ για το «Paradise: Faith»
Βραβείο Σκηνοθεσίας: Πολ Τόμας Αντερσον για το «The Master»
Βραβείο Ανδρικού Ρόλου: Χοακίν Φίνιξ και Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν για το «The Master»
Βραβείο Γυναικείου Ρόλου: Χαντάς Γιαρόν για το «Fill the Void»
Βραβείο Σενάριου: Ολιβιέ Ασαγιάς για το «Apres Mai»
Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Ηθοποιού: Φαμπρίτσιο Φάλκο για το «È stato il figlio»
Βραβείο « Luigi de Laurentiis» Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη: Küf
Βραβείο Τεχνικής Συνεισφοράς στον Ντανιέλε Τσίπρι για το «E Stato il Figlio»
Βραβείο Orizzonti Μικρού Μήκους Ταινίας: «Invitation» του Μιν Γιανγκ Γιου
Bραβείο Διεθνούς Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI): The Master του Πολ Τόμας Αντερσον
Queer Χρυσό Λιοντάρι: «The Weight» του Τζέον Κιου-Χουάν

Βραβείο ταινίας μικρού μήκους που προτείνει η Βενετία για τα Ευρωπαϊκά Βραβεία: «Τίτλοι Τέλους» του Γιώργου Ζώη

πηγή
 flix.gr

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

«Byzantium» του Νιλ Τζόρνταν:

Εχοντας ορίσει το είδος των vampire movies και τον θλιμμένο θρίαμβο του να ζεις αιώνια, πριν αυτό ξεπέσει στο πεδίο της εφηβικής εμμονής και ελαφρότητας, ο Τζόρνταν επιστρέφει ξανά στην ίδια μυθολογία με το «Byzantium».
Ομως το φιλμ δεν είναι μια κυνική ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την κληρονομιά της «Συνέντευξης», για λίγη εξασφαλισμένη διαφήμιση μιας παρόμοιας ιστορίας, αφού αυτή εδώ η ταινία απέχει πολύ τόσο από τον κόσμο των βιβλίων της Αν Ράις, όσο κι από αυτόν μιας τυπικής βαμπιρικής ιστορίας.
Πηγαίνοντας τον μύθο των βρικολάκων, πίσω στις απαρχές του και μπλέκοντας τον με μια φολκλορική σχεδόν αίσθηση του αλλόκοτου, το φιλμ δεν κρατά σχεδόν καμιά από τις γνώριμες ιδιότητες των βρικολάκων: δεν φοβούνται το φως, δεν κοιμούνται σε φέρετρα, δεν έχουν αιχμηρούς κυνόδοντες- αλλά ένα φονικό νύχι που μακραίνει όταν πεινάνε. Στην πραγματικότητα, δεν τους ονομάζει καν βρικόλακες, χρησιμοποιώντας την πιο σκοτεινή και ενδιαφέρουσα λέξη sucrient, αλλά κρατά φυσικά την ανάγκη τους για αίμα, προκειμένου να επιβιώσουν και κυρίως, το παράδοξο βάρος μιας ζωής στον αιώνα των απάντα.
Οι ηρωίδες του, μια εξαιρετικά νεαρή μητέρα και η κόρη της, περιπλανώνται εδώ και διακόσια χρόνια, για να βρουν καταφύγιο μετά από τον φόνο ενός άντρα που τις καταδιώκει, σε μια μίζερη, μισοδιαλυμένη πόλη δίπλα στη θάλασσα. Η Κλάρα της Τζέμα Αρτετον, ιδιαίτερα ικανή στο να χρησιμοποιεί την σεξουαλικότητά της, να προσαρμόζεται και να επιβιώνει, θα γνωρίσει τον ιδιοκτήτη ενός εγκαταλελειμμένου ξενοδοχείου και θα το μετατρέψει σε αυτοσχέδιο μπορντέλο και σπίτι τους.
Η έφηβη Κλάρα, κουρασμένη να κρατάει ένα τόσο βαρύ μυστικό, θα γνωρίσει ένα παράξενο αγόρι και θα νιώσει πως μπορεί να του εμπιστευτεί μια ιστορία που γράφει ξανά και ξανά, αλλά την σκορπίζει μετά στον άνεμο. Μόνο που η αποκάλυψή της θα έχει προφανώς συνέπειες, θα χύσει ακόμη περισσότερο αίμα και θα βάλει την ίδια την ύπαρξή τους σε κίνδυνο
Το γεγονός ότι οι κεντρικοί ρόλοι ανήκουν σε γυναίκες, αποτελεί μια ενδιαφέρουσα ανατροπή, το ότι είναι μητέρα και κόρη, προσθέτει μια ακόμη πτυχή στην πυκνή συναισθηματική παλέτα της ταινίας και άλλη μια ιστορία που μπορεί να αφηγηθεί. Ακολουθώντας παράλληλα την ιστορία των δυο γυναικών διακόσια χρόνια πριν, το πως έγιναν βαμπίρ και, πίσω στο παρόν,τον κλοιό της αποκάλυψης της αληθινής τους ταυτότητας να σφίγγει γύρω τους, το φιλμ δοκιμάζει να φιλοξενήσει σχεδόν δυο διαφορετικές ταινίες κάτω από την ίδια στέγη.
Ως ένα σημείο τα καταφέρνει πετυχημένα, καθώς και τα δυο κεφάλαια της ιστορίας του περιέχουν έναν πλούτο ιδέων, χτίζουν μια ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα και παραδίδουν μερικές συναρπαστικές σκηνές, με αυτές που δείχνουν που και πως η μεταμόρφωση από θνητό σε αθάνατο λαμβάνει χώρα, να είναι αληθινά μεγαλοπρεπείς και σχεδόν στοιχειωτικές.
Το μπρος πίσω στον χρόνο όμως, έχει αναμφίβολα αντίκτυπο στον ρυθμό του φιλμ διακόπτοντας το σασπένς και μη προσθέτοντας κάτι αληθινά ενδιαφέρον στους χαρακτήρες, αντίθετα αφαιρώντας μάλλον κάτι από το μυστήριο τους, ενώ, ακόμη κι αν η Τζέμα Αρτερτον είναι εξαιρετική, σε όσες σκηνές απουσιάζει η Σίρσα Ρόναν, το φιλμ μοιάζει να χάνει κάτι από την καρδιά του, ακόμη και τον λόγο ύπαρξής του.
Η ερμηνεία της είναι όπως πάντα αξιοθαύμαστη, ο χαρακτήρας της, το πιο ενδιαφέρον πράγμα στο φιλμ, η αγωνία της κάτι που μπορείς να καταλάβεις. Ομως δεν λειτουργούν όλα εξίσου καλά στο «Byzantium», αφού δυστυχώς πέρα από την διαφορετική ματιά σε ένα μάλλον κουρασμένο είδος, την πετυχημένη ατμόσφαιρα και μερικές σκηνές που τις κουβαλάς μαζί σου, το φιλμ παρά τις τεράστιες ποσότητες αίματος (σκεφτείτε αληθινούς καταρράκτες), καταλήγει να δείχνει, ισχνό, ή αν μας επιτρέπετε το λογοπαίγνιο, μάλλον αναιμικό...

δειτε το trailer
http://www.dailymotion.com/video/xtfzoa_byzantium-eleanor-puts-the-blood-on-her-lips_shortfilms#from=embediframe

πηγή
flix.gr

«The Impossible»: Τσουνάμι δακρύων

Βασισμένο στην αληθινή ιστορία μιας οικογένειας που επιβίωσε από το σαρωτικό τσουνάμι στην Ταϊλάνδη τον Δεκέμβριο του 2004, το φιλμ του Μπαγιόνα ξεκινά με ένα αληθινά συγκλονιστικό ημίωρο, που σε παρασύρει, με την ένταση και την ορμή ενός γιγαντιαίου συναισθηματικού κύματος.
Το γεγονός ότι ξέρεις τι να περιμένεις, δεν αφαιρεί τίποτα από την ένταση του σοκ, όταν το κύμα χτυπά το ξενοδοχείο στο οποίο μένει η οικογένεια των Μπένετ, κάνοντας το θέαμα του πελώριου κύματος να δείχνει την ίδια στιγμή θεαματικό, συναρπαστικό, βαθιά επώδυνο, σπαρακτικό. Αν το «Impossible» είναι μια ταινία καταστροφής, είναι η πιο βαθιά συγκινητική ταινία καταστροφής που είδατε ποτέ και μαζί η πιο σκληρή, όχι γιατί όσα βλέπεις στην οθόνη έχουν συμβεί στην πραγματικότητα, αλλά γιατί ο Μπαγιόνα τα κάνει να δείχνουν απόλυτα αληθινά.
Οι εικόνες από το Τσουνάμι του 2004 και το πιο πρόσφατο στην Ιαπωνία είναι από τα πράγματα που δεν ξεχνιούνται εύκολα, όμως εκτός από το μέγεθος του κύματος, από τα σπίτια και τις βάρκες που παρασύρονται, από την ορμή του νερού που σαρώνει τα πάντα, στο «Impossible», υπάρχει μια διαφορετική, ακόμη πιο τρομακτική εικόνα, από αυτές της τηλεόρασης.
Η εικόνα ενός σώματος που παρασύρεται κάτω από την επιφάνεια των μανιασμένων νερών, που χτυπιέται και τσακίζεται πάνω σε αντικείμενα, δέντρα, πτώματα, η προσπάθεια να αναπνεύσει, να κρατηθεί, να επιβιώσει. Το θέαμα δεν ενδείκνυται για ευαίσθητους θεατές, σφίγγει την καρδιά σαν μέγγενη και κάνει τα μάτια να δακρύζουν ασυγκράτητα
Οταν τα νερά θα υποχωρήσουν και η οικογένεια των ηρώων θα χωριστεί στα δύο, το φιλμ θα γίνει σταδιακά μια ταινία επιβίωσης με τη μητέρα σοβαρά τραυματισμένη και τον ένα της γιο να προσπαθούν να βρουν βοήθεια και από την άλλη τον πατέρα με τα δύο μικρότερα παιδιά του, να αναζητά τη γυναίκα του. Ναι, η ιστορία θα ακολουθήσει το σχήμα ενός μελοδράματος κι ο Μπαγιόνα δεν θα διστάσει να πατήσει τα συναισθηματικά κουμπιά των θεατών, χρησιμοποιώντας τη μουσική με μια δόση υπερβολής, γεμίζοντας την ταινία με στιγμές που μοιάζουν να βασίζονται υπερβολικά στη σύμπτωση και άλλες που απλά απαιτούν τη συγκίνηση.
Οι αντιρρήσεις, όμως και οι δεύτερες σκέψεις, έρχονται χωρίς καμιά αμφιβολία αρκετή ώρα αφού η ταινία έχει τελειώσει, αφού τα μάτια έχουν στεγνώσει και η καρδιά επιστρέψει στη θέση της. Κι ακόμη κι έτσι, το φιλμ είναι ένα τόσο εντυπωσιακό κατόρθωμα τεχνικά αλλά και αφηγηματικά που δεν μπορείς παρά να του συγχωρήσεις τα όποια στραβοπατήματα. Ο Μπαγιόνα κατορθώνει να φέρει ένα επικό φιλμ καταστροφής στα μέτρα των ηρώων του, να μεταμορφώσει ένα θρίλερ σε μια γεμάτη συναίσθημα ιστορία, να συλλάβει τον τρόμο και την αδυναμία μας απέναντι σε κάτι τόσο μεγάλο και μαζί να αναδείξει το μεγαλείο και τη δύναμη του ανθρώπου.
Το «Impossible» κατορθώνει να χωρέσει στην ίδια εικόνα το μέγεθος μια βιβλικής καταστροφής και μικρές στιγμές ανθρωπιάς, να αποτελέσει μια απόλυτα ειλικρινή απεικόνιση των όσων συνέβησαν στην Ινδονησία το 2004 και μαζί να αφηγηθεί μια ιστορία για μια χούφτα χαρακτήρες που απηχεί κάτι πολύ μεγαλύτερο. Από τις εικόνες μιας κατεστραμμένης χώρας μέχρι το κουράγιο των τσακισμένων ανθρώπων, από τη συγκλονιστική δουλειά στην αναπαράσταση της πραγματικότητας μέχρι τις γεμάτες δύναμη ερμηνείες όλων (αλλά κυρίως των παιδιών) το φιλμ είναι ένα εξαιρετικό δείγμα στιβαρού, μεγαλειώδους σινεμά που κατορθώνει να είναι μαζί θλιβερό και ελπιδοφόρο, μα πάντα εντυπωσιακό και αξιοθαύμαστο.

πηγή
flix.gr

δειτε το trailer
http://www.dailymotion.com/video/xt7pqf_the-impossible-trailer-2_shortfilms#from=embediframe

THE THING FROM ANOTHER WORLD (1951), του Christian Nyby

Το όχι και τόσο σωτήριο έτος 1951 οι αμερικανικές αίθουσες υποδέχτηκαν δύο φιλμ που έμελλε να δημιουργήσουν τη δική τους σχολή και να επηρεάσουν όσο λίγα τα κινηματογραφικά δρώμενα στα επόμενα χρόνια. Κοινή τους συνισταμένη η πεποίθηση πως στο σύμπαν αυτό δε ζούμε μόνοι μας και η πολυαναμενόμενη συνάντησή μας με πλάσματα εξω-γήινα είναι απλά θέμα χρόνου. Ο χειρισμός του θέματος της «επαφής», όμως, υπήρξε αρκετά διαφορετικός στο καθένα από αυτά. Στο The Day the Earth Stood Still του δαιμόνιου Robert Wise, οι επισκέπτες έρχονται να προειδοποιήσουν για την αυτοκαταστροφική πορεία του ανθρώπινου είδους. Στο The Thing From Another World σε σκηνοθεσία - τουλάχιστον στα χαρτιά - του Christian Nyby, ο εξωγήινος είναι εχθρικός κι ανεπίδεκτος επικοινωνίας, κοινώς βάρβαρος.
Το μήνυμα του πρώτου θα πέσει στο κενό για πολλά χρόνια μέχρι ο κύριος Spielberg, δύο δεκαετίες και βάλε αργότερα, να αλλάξει πλήρως το κινηματογραφικό κατεστημένο στην «εξωγήινη» θεματολογία. Ως τότε όμως, πληρώνοντας θαρρείς το τίμημα της πολωμένης πολιτικής πραγματικότητας της εποχής, τα εκ μακρινού διαστήματος ορμώμενα πλάσματα περιορίζονταν στο ρόλο του επιθετικού Άλλου, με τον οποίο μάταια θα προσπαθούσες να συνεννοηθείς με τη λογική. Το The Thing From Another World θα αποτελέσει τη βασική επιρροή για αναρίθμητα φιλμ που θα θελήσουν να καμουφλάρουν τη ψυχροπολεμική τους προπαγάνδα με το μανδύα της επιστημονικής (και μη) φαντασίας. Ακόμα και σήμερα, παρά τους παρωχημένους κώδικες που επιστρατεύει, διατηρεί αναλλοίωτη την αξία του ως ένα κινηματογραφικό πρωτότυπο, οδηγός για μερικά αναμφισβήτητα αριστουργήματα (βλέπε Alien).
Στην πραγματικότητα, η σύγκρισή του με την ταινία του Wise φέρνει στο νου μία ακόμη, διάσημη στους σινεφίλ αντιπαράθεση της ίδιας δεκαετίας, αυτή τη φορά στο αρχετυπικό είδος του western, ανάμεσα στο High Noon και το Rio Bravo. Αν και μέσα στα χρόνια η κριτική αντιμετώπιση αμφότερων θα διανύσει όλη την ιδεολογική απόσταση από τα αριστερά στα δεξιά και τανάπαλιν, μία βασική διαφορά σε επίπεδο χαρακτηρολογικό είναι βέβαιη. Στο φιλμ του Zinnemann ο ήρωας ζητάει απεγνωσμένα τη συνδρομή των συμπολιτών του και στο τέλος θα κληθεί να αγωνιστεί μόνος του όχι από επιλογή, αλλά από ανάγκη. Στο Rio Bravo ο σερίφης John T. Chance/John Wayne και η ολιγομελής ομάδα του όχι μόνο δε ψάχνουν για βοήθεια, αλλά την αρνούνται κιόλας από όποιον προσφέρεται να αγωνιστεί στο πλευρό τους. Ο αυστηρός επαγγελματισμός του αρσενικού ήρωα, η αυξημένη αίσθηση του καθήκοντος, ο συμπιεσμένος χωροχρόνος, όλα τους είναι σταθερά μοτίβα στη φιλμογραφία του Howard Hawks. Το όνομα του οποίου, διόλου τυχαία, εμφανίζεται ανάμεσα στους παραγωγούς του The Thing From Another World.
Ο βαθμός της πραγματικής συνεισφοράς του κορυφαίου ίσως αφηγητή της χρυσής εποχής του Hollywood παραμένει έως και σήμερα υπό αμφισβήτηση. Οι τίτλοι αναφέρουν ως σκηνοθέτη τον Christian Nyby, γεγονός που κατατάσσει το The Thing From Another World ως το ντεμπούτο ενός βιογραφικού που θα περιλαμβάνει στο εξής αποκλειστικά ταινίες προορισμένες για την τηλεόραση. Ωστόσο, οι επικρατούσες φήμες θέλουν τον Hawks να σκηνοθετεί και να παραχωρεί το credit στο Nyby προκειμένου εκείνος να εγγραφεί στο Director’s Guild. Ο τελευταίος όμως απέρριψε ως ανυπόστατους και γελοίους τους παρόμοιους ισχυρισμούς, δεχόμενος απλά την προφανή επιρροή του Hawks: «αν παίρνεις μαθήματα ζωγραφικής από το Ρέμπραντ, δεν αρπάζεις μετά το πινέλο από τα χέρια του μαέστρου», θα δήλωνε εν έτη 1981 στο reunion των συντελεστών του φιλμ. Οι ηθοποιοί από την πλευρά τους το μόνο που κατάφεραν ήταν να θολώσουν ακόμα περισσότερο τα νερά. Ο William Self, που αργότερα έμελλε να αναγορευτεί σε πρόεδρο της 20th Century Fox Television, δήλωνε πως ο Nyby ήταν ο σκηνοθέτης αλλά ο Hawks το αφεντικό. Ο βασικός πρωταγωνιστής της ταινίας, Kenneth Tobey, υποστήριζε πως ο Hawks γύρισε όλο το έργο πλην μιας σκηνής. Από την άλλη, ο George Fennemann ξεκαθάριζε πως το φιλμ ήταν το σόου του Chris (Nyby).
Η περί της πατρότητας παραφιλολογία έδωσε την αφορμή για μια ενδελεχή ανάλυση ενός, κατά τα λοιπά απλού σε σύλληψη κι εκτέλεση, b-movie με σκοπό την ανεύρεση στοιχείων που συνηγορούν υπέρ της ένταξής του στο σύνολο του έργου του Hawks. Από τα προφανή, όπως ότι η αφήγηση προωθείται μέσα από ακατάπαυστους διαλόγους εκφερόμενους από τους ηθοποιούς με μία φυσική χαλαρότητα σχεδόν επιδεικτική για ταινία ατμόσφαιρας και τρόμου, μέχρι τα πιο λεπτομερή, όπως ότι οι πρωταγωνιστές είναι πιλότοι, η έμφαση στην αντρική παρέα, ο επαγγελματισμός σε ένα μονωμένο χωροχρονικά σύστημα ή ακόμα και οι παραλληλισμοί του χαρακτήρα του δημοσιογράφου με τους γυναικείους ρόλους στα western του σκηνοθέτη (παρατηρητές μεν, με καταλυτική συνεισφορά την κρίσιμη στιγμή δε). Ωστόσο, η σύνδεση με τον Hawks αποκαλύπτεται περαιτέρω παρατηρώντας το πολιτικό πλαίσιο στο οποίο γεννήθηκε το φιλμ.
Το 1951 ολόκληρος ο πλανήτης ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί. Ο Ψυχρός Πόλεμος είχε ξεκινήσει κι επίσημα (είχε προηγηθεί ο αποκλεισμός του Βερολίνου, ενώ ο πόλεμος της Κορέας διένυε το δεύτερο έτος του). Η απειλή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος σκίαζε την καθημερινότητα των ανθρώπων σαν ένα σύννεφο τρόμου και η λογική βρισκόταν ένα άγγιγμα πριν την πλήρη ανατροπή της. Εντός της Αμερικής, η παράνοια βρήκε την έκφρασή της στον Μακαρθισμό, όπως έμεινε γνωστό το κυνήγι μαγισσών που εξαπέλυσε ο ομώνυμος γερουσιαστής με την εμμονή της απομάκρυνσης της κόκκινης απειλής από τη χώρα. Η βιομηχανία του Hollywood γνώρισε όσο λίγες την μακαρθική λαίλαπα. Τα σωματεία των σκηνοθετών, των σεναριογράφων και των ηθοποιών χωρίστηκαν σε δύο διακριτά στρατόπεδα. Ξαφνικά τα φιλμ γέμισαν από υπόνοιες και βαθύτερα αφηγηματικά επίπεδα που έκρυβαν τη θέση τους πάνω στο κρίσιμο ζήτημα. Οι πιο ταλαντούχοι εκ των δημιουργών έφτιαχναν ταινίες που φαινομενικά θα έδιναν επιχειρήματα υπέρ αμφότερων των πλευρών.
Το πιο ενδεικτικό παράδειγμα της τελευταίας κατηγορίας είναι, ίσως, το Rio Bravo. Το αριστουργηματικό western του Hawks από την μία παρουσίαζε μια χούφτα ηρώων να σηκώνει ανάστημα απέναντι στο κλίμα απειλής που βυθίζει την μικρή κοινωνία. Από την άλλη όλοι οι συντελεστές του, με μπροστάρη το φανατικά συντηρητικό John Wayne, ομολογούν ότι το βασικό κίνητρο πίσω από το φιλμ ήταν να δοθεί μια απάντηση στο παρεμφερές θεματικά High Noon, όπου η διάθεση καταγγελίας της μακαρθικής τρομολαγνείας φέρεται να καταρρακώνει κάθε έννοια εθνικού φρονήματος. Υπό αυτό το πρίσμα, είναι δελεαστικό να «διαβάσεις» το The Thing From Another World ως μια άλλη περίπτωση απάντησης του σαρδόνιου Hawks σε κάποιο ιδεολογικά ενοχλητικό για αυτόν φιλμ. Αυτή τη φορά θα ήταν απέναντι στο, προοδευτικό για τα «πατριωτικά» του γούστα, The Day the Earth Stood Still. Η σήμα κατατεθέν απολαυστική του αφήγηση (ή έστω η αντιγραφή της από τον πιστό μαθητή, Chris Nyby) κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον και κάνει πιο διασκεδαστικά κάποια από τα αρκούντως αντιδραστικά σημεία της ταινίας, η οποία – εκμεταλλευόμενη και τον b-movie χαρακτήρα της - δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να κρύψει το αντικομμουνιστικό και προμιλιταριστικό της πνεύμα.
Επιστήμονες και στρατιώτες σε έναν απομονωμένο σταθμό κάπου στο Βόρειο Πόλο βρίσκουν τα συντρίμμια ενός σκάφους εξωπραγματικών διαστάσεων κι ενός σχήματος που φέρνει σε ...ιπτάμενο δίσκο. Μεταφέροντας στην ασφάλεια τον μοναδικό επιζώντα του παράξενου οχήματος, θα έρθουν γρήγορα αντιμέτωποι με έναν αντίπαλο θανάσιμα επικίνδυνο. Είναι εμφανές πως ο εχθρός είναι ξεκάθαρα εξωτερικός, άγνωστος (γι’ αυτό) κι απειλητικός, ολότελα ξένος με τις παραδεδεγμένες αξίες του πολιτισμένου κόσμου (δηλαδή της Αμερικής). Η αλληγορική σκιαγράφηση του κομμουνιστικού αντιπάλου είναι ελάχιστα συγκεκαλυμμένη και θα δώσει το παράδειγμα για εκατοντάδες παρεμφερείς αναφορές, ειδικά στο νεοσύστατο είδος της επιστημονικής φαντασίας. Η πιο εντυπωσιακή λεπτομέρεια ανευρίσκεται στη δυνατότητα του εξωγήινου της ταινίας μας να αναπαράγεται ανεξέλεγκτα, ξεκάθαρη παραπομπή στον μακαρθικό φόβο της παρείσφρησης των «κόκκινων» σε καίριες θέσεις της αμερικανικής κοινωνίας και διοίκησης.
Μαζί όμως με τη ψυχροπολεμική προπαγάνδα, το φιλμ κατοικείται και από μία άλλη κυρίαρχη φοβία του μέσου ανθρώπου της εποχής, γεννημένη μέσα από το θαύμα (ή μήπως το τέρας;) της επιστήμης. Στις δεκαετίες του ’40 και του ’50, η αλματώδης τεχνολογική πρόοδος είχε ενδυθεί το μανδύα της απειλής. Η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι έμοιαζαν μόνο η αρχή. Ο σκεπτικισμός απέναντι στις ανακαλύψεις της ανθρώπινης διανόησης συμπυκνώνεται στη τηλεγραφική αντιπαράθεση της πολυτέλειας για επιστημονική μελέτη από την μία (ενσαρκωμένη από τον Δρ. Arthur Carrington) και του αγώνα για επιβίωση από την άλλη (από την ομάδα των στρατιωτικών με μπροστάρη τον πιλότο Patrick Hendry).  Η ταινία παίρνει απλοϊκά κι απροκάλυπτα θέση σε αυτό το μάλλον παραπλανητικό δίλημμα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι λείπουν οι διασκεδαστικές εμπνεύσεις. Όπως για παράδειγμα ο ενθουσιασμός του Carrington για το γεγονός ότι ο εξωγήινος είναι μια ξεκάθαρα αρσενική μορφή με τη δυνατότητα αυτο-αναπαραγωγής, χωρίς τη συνδρομή κάποιου θηλυκού – αν μη τι άλλο μια άκρως ευφάνταστη μομφή για το συντηρητικό χαρακτήρα της επιστήμης. 
Πέρα από τις προφανείς αδυναμίες του (όπως, ενδεικτικά, η αντιδραστική της ιδεολογία, η υπανάπτυκτη ρομαντική υποπλοκή, η εκπληκτική αλλά εντελώς παράταιρη μουσική του Dimitri Tiomkin), το The Thing From Another World αφουγκράστηκε πλήρως την εποχή του. Ας μη ξεχνούμε ότι, εκτός από τις πολιτικές αναλογίες, είχαν περάσει μόλις τέσσερα χρόνια από το τεράστιο για την εποχή επεισόδιο Roswell και η ενασχόληση με τα UFO άρχισε να διεκδικεί θέση στην πρώτη σειρά της ποπ κουλτούρας. Το διήγημα του John W. Campbell με τίτλο Who Goes There?, γραμμένο πίσω στο 1938, προσέφερε την κατάλληλη ευκαιρία στο δίδυμο των Hawks και Nyby και δεν την άφησαν να ανεκμετάλλευτη. Θα ακολουθήσουν δύο remake, το διάσημο The Thing (1982) του John Carpenter και το ομώνυμο, μα επιεικώς μέτριο εγχείρημα του Matthjis van Heijningen Jr. το 2011. Ωστόσο, η πραγματική επιρροή της πρωτότυπης ταινίας ξεπερνάει τα δύο αυτά φιλμ, το παράδειγμά του στάθηκε πραγματική κληρονομιά σε μια ολόκληρη γενιά ταινιών β’ διαλογής και το τελικό της σύνθημα, «να προσέχετε πάντα τους ουρανούς!», ηχεί ακόμα σαν μια από τις πιο γοητευτικές κινηματογραφικές υποδείξεις. 




πηγή
http://www.filmgaze.blogspot.gr/2012/09/the-thing-from-another-world-1951.html

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ

 Η φετινή, 18η διοργάνωση των ΝΥΧΤΩΝ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ COSMOTE σημαίνει την ενηλικίωση του αγαπημένου σας φεστιβάλ αλλά και μια μεγάλη αλλαγή στην συνήθειά σας: η θλιβερή καταστροφή των παραδοσιακών μας σινεμά, Αττικόν και Απόλλων, μας ανάγκασε να αλλάξουμε σπίτι - ιδού λοιπόν τα σινεμά που θα φιλοξενήσουν τις 12 μέρες γιορτής του σινεμά σε δύο και κάτι εβδομάδες!

ΟDEON ΟΠΕΡΑ 1
Ακαδημίας 57, Αθήνα - ΜΕΤΡΟ Πανεπιστήμιο
Dolby Digital / Χωρητικότητα: 518
Πληροφορίες καθημερινά από τις14:00 έως τις 22:00 στα τηλέφωνα 801-11-60000 (από σταθερό) και 210-67.86.000 (από κινητό),
καθώς και στην ιστοσελίδα www.odeon.gr

ΟDEON ΟΠΕΡΑ 2
Ακαδημίας 57, Αθήνα - ΜΕΤΡΟ Πανεπιστήμιο
Dolby Digital / Χωρητικότητα: 118
Πληροφορίες καθημερινά από τις14:00 έως τις 22:00 στα τηλέφωνα 801-11-60000 (από σταθερό) και 210-67.86.000 (από κινητό),
καθώς και στην ιστοσελίδα www.odeon.gr

ΔΑΝΑΟΣ 1
Λεωφόρος Κηφισίας 109 και Πανόρμου, Αθήνα - ΜΕΤΡΟ Πανόρμου
Dolby Digital / Χωρητικότητα: 600
Πληροφορίες καθημερινά στο τηλέφωνο 210 6922655 (για τηλεφωνική αγορά εισιτηρίων καλέστε στο 210 6922609),
στην ηλεκτρονική διεύθυνση info@danaoscinema.gr
και την ιστοσελίδα www.danaoscinema.gr.

ΔΑΝΑΟΣ 2
Λεωφόρος Κηφισίας 109 και Πανόρμου, Αθήνα - ΜΕΤΡΟ Πανόρμου
Dolby Digital / Χωρητικότητα: 110
Πληροφορίες καθημερινά στο τηλέφωνο 210 6922655 (για τηλεφωνική αγορά εισιτηρίων καλέστε στο 210 6922609),
στην ηλεκτρονική διεύθυνση info@danaoscinema.gr
και την ιστοσελίδα www.danaoscinema.gr.

ΙΝΤΕΑΛ
Πανεπιστημίου 46 - ΜΕΤΡΟ Πανεπιστήμιο
Dolby Digital SR/ Χωρητικότητα: 700
Πληροφορίες καθημερινά στο τηλέφωνο 210 3843302.

Για μία ακόμη φορά, όγδοη στη σειρά, οι «ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ COSMOTE» διατηρούν την τιμή του εισιτηρίου στα 6 ευρώ για όλες τις βραδινές προβολές, συνεχίζουν τις πρωινές προβολές, οι οποίες θα είναι ανοιχτές στο κοινό με εισιτήριο αξίας 4 ευρώ και για πρώτη φορά ρίχνουν την τιμή, για κάθε πρώτη απογευματινή προβολή, σε κάθε κινηματογραφική αίθουσα, στα 5 ευρώ.
Εκτός αυτού, θα κυκλοφορήσουν κάρτες διαρκείας των 10, 20 και 25 προβολών, διατηρώντας επίσης τις τιμές στα ίδια επίπεδα, πάντα με την σταθερή έκπτωση της τάξης του 50% ανά προβολή. Συγκεκριμένα οι κάρτες διαρκείας των 10 προβολών θα πωλούνται προς 35 ευρώ, οι κάρτες των 20 προβολών προς 60 ευρώ και αυτές των 25 προβολών προς 75 ευρώ η μία.
Η προπώληση των καρτών διαρκείας θα ξεκινήσει τη Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου από το απόγευμα σε όλους τους κινηματογράφους του φεστιβάλ (αναλυτικό ωράριο λίγο πιο κάτω), δηλαδή τις αίθουσες Δαναός 1 & 2, Οντεόν Όπερα 1 & 2 και Ιντεάλ, δίνοντας δύο μέρες περιθώριο στην αποκλειστική πώληση καρτών. Οι αγοραστές των μεγάλων καρτών θα παίρνουν και ένα κουπόνι για να παραλάβουν την πρόσκληση της πρεμιέρας, την οποία θα μπορούν να παραλάβουν τις ημέρες Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, 17 - 19 Σεπτεμβρίου, 11:00 – 18:00 από το γραφείο Τύπου του Φεστιβάλ – 1ος Όροφος Βιβλιοπωλείου Ιανός, Σταδίου 24. Η είσοδος στις προβολές θα γίνεται αυστηρά με την επίδειξη της κάρτας και του μηδενικού εισιτηρίου (απόδειξη αγοράς).
Εισιτήρια θα αρχίσουν να πωλούνται την Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου, με προσαρμοσμένο ωράριο το οποίο επισυνάπτεται παρακάτω:
Οντεόν Όπερα Ι & ΙΙ
10,11/09/2012 ---> 15:00 – 20:00 (μόνο κάρτες)
12 - 19/09/2012 ---> 13:00 – 20:00 (εισιτήρια & κάρτες)
20 - 28/09/2012 ---> 11:00 – 20:00 (εισιτήρια & κάρτες)
29,30/09/2012 ---> 17:00 - 20:00 (εισιτήρια & κάρτες)
Δαναός Ι & ΙΙ
10,11/09/2012 ---> 17:00 – 22:00 (μόνο κάρτες)
12 - 16/09/2012 ---> 17:00 – 22:00 (εισιτήρια & κάρτες)
17 - 27/09/2012 ---> 13:00 – 22:00 (εισιτήρια & κάρτες)
28,29,30/09/2012 ---> 17:00 – 22:00 (εισιτήρια & κάρτες)
Ιντεάλ
10,11/09/2012 ---> 15:00 – 20:30 (μόνο κάρτες)
12/09/2012 ---> 15:00 – 20:30 (εισιτήρια & κάρτες)
13,14/09/2012 ---> 11:30 – 20:30 (εισιτήρια & κάρτες)
15,16/09/2012 ---> 17:00 – 20:30 (εισιτήρια & κάρτες)
17 - 28/09/2012 ---> 11:00 – 20:30 (εισιτήρια & κάρτες)
29,30/09/2012 ---> 17:00 – 20:30 (εισιτήρια & κάρτες)
Επιπλέον, για τρίτη συνεχή χρονιά, θα υπάρχει η δυνατότητα αγοράς εισιτηρίων από το κέντρο της Αθήνας για όλους τους κινηματογράφους του Φεστιβάλ, δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε όλους να οργανώσουν ευκολότερα τους μαραθώνιους των προβολών τους. Συγκεκριμένα, για τις προβολές των αιθουσών Δαναός Ι, ΙΙ, θα μπορεί κανείς να προμηθευτεί τα εισιτήρια από ειδικά διαμορφωμένο χώρο, εντός του βιβλιοπωλείου ΙΑΝΟΣ (Σταδίου 24) ή του κινηματογράφου Οντεόν Όπερα Ι & ΙΙ.
Ιανός
13,14,15/09/2012 ---> 10:30 – 15:00
16/09/2012 ---> ΚΛΕΙΣΤΑ
17,18,19,20,21,22/09/2012 ---> 10:30 – 15:00
23/09/2012 ---> ΚΛΕΙΣΤΑ
24,25,26,27,28/09/2012 ---> 10:30 – 15:00
29,30/09/2012 ---> ΚΛΕΙΣΤΑ

ΠΗΓΉ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ

Τα stunts του «Resident Evil: Η Τιμωρία» τα σπάνε!

Είναι ο τύπος της ταινίας που προσφέρεται για τρελές σκηνές πάλης, εκρήξεις και τα σχετικά stunts. Η πρωταγωνίστρια, Μίλα Γιόβοβιτς, και συντελεστές του επερχόμενου sequel της δημοφιλούς σειράς, από το video game που ξέσκισες επί σειρά ετών, μιλάνε για όλα αυτά σε ένα αποκλειστικό για το FREE CINEMA featurette με ελληνικούς υπότιτλους.
Η Άλις του «Resident Evil» επιστρέφει και αυτή τη φορά βάζει τα ζόμπι… τιμωρία! Δέκα χρόνια μετά, το τέταρτο sequel της σειράς ταινιών του φανταστικού, σε σκηνοθεσία Πολ Γ. Σ. Άντερσον, προσφέρει αυτό που ζητά το κοινό του, πλέον, και σε 3D.
Ο Άντερσον τους fans του κινηματογραφικού franchise αλλά και των ομώνυμων video games, ζήτησε να μάθει ποιους από τους χαρακτήρες των παιχνιδιών θα ήθελαν να δουν στη μεγάλη οθόνη για πρώτη φορά και εκπλήρωσε την επιθυμία τους, ζωντανεύοντας τους Λίον Σ. Κένεντι, Μπάρι Μπέρτον και Εϊντα Γουόνγκ. Όσο για την πλοκή, η Άλις εξακολουθεί να καταδιώκει τους υπεύθυνους του Ομίλου Umbrella από το Τόκιο μέχρι τη Νέα Υόρκη, τη Γουόσινγκτον και τη Μόσχα, αλλάζοντας διαρκώς γνώμη για το τι είναι αληθινό και τι όχι, παλεύοντας με τις διψασμένες για φρέσκια σάρκα λεγεώνες των απέθαντων.
Η ομάδα του «Resident Evil: Η Τιμωρία» έχει δηλώσει πως σκοπεύει να επιστρέψει για ένα έκτο και, οριστικά, τελευταίο μέρος της σειράς

πηγή flix.gr

δειτε το video
http://www.youtube.com/watch?v=hbmIrPEgLTU&feature=player_embedded

Ετοιμοι για το αniμasyros 5.0

Το αniμasyroς 5.0 επιστρέφει στην Ερμούπολη της Σύρου στις 20-23 Σεπτεμβρίου 2012, φιλοξενώντας όπως κάθε χρόνο προβολές ταινιών από όλο τον κόσμο σε 2 διαγωνιστικά τμήματα, αφιερώματα σε διεθνείς καλλιτέχνες και σχολές animation, ειδικές προβολές, εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά και νέους και το επαγγελματικό φόρουμ.
Οπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος το αniμasyroς συνεργάζεται και προσκαλεί Διεθνή Φεστιβάλ να προβάλουν μία επιλογή των καλύτερων ταινιών τους. Η δημιουργία σχέσεων συνεργασίας, ανταλλαγής γνώσης, εμπειρίας και πληροφορίας με ανθρώπους και φορείς που έχουν καταφέρει να εδραιωθούν στο χώρο τους αλλά και άλλων νεοτέρων είναι εξαιρετικά σημαντική και αμφίδρομα πολύτιμη.
Φέτος, το αniμasyros φιλοξενεί το LIAF, London International Animation Festival, ένα από τα σημαντικότερα φεστιβάλ τόσο της βρετανικής σκηνής όσο και διεθνώς, το Cinanima το Διεθνές Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων της Πορτογαλίας και το τμήμα κινουμένων σχεδίων της Σχολής Καλών και Γραφιστικών Τεχνών της Λουκέρνης.
Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων του Λονδίνου (LIAF) ιδρύθηκε το 2003 και περήφανα προβάλλει και προωθεί όλο το φάσμα της δημιουργικής τέχνης της εμψύχωσης, δείχνοντας ότι τα κινούμενα σχέδια είναι για τον καθένα. Το Φεστιβάλ έχει ως στόχο να διαλύσει την επικρατούσα εντύπωση ότι τα κινούμενα σχέδια είναι μόνο για παιδιά, προβάλλοντας ένα ευρύ φάσμα ευφυών, διασκεδαστικών και προκλητικών ταινιών από όλο τον κόσμο, καθώς και αφιερώματα σε χώρες και καλλιτέχνες των οποίων οι ταινίες δεν βρίσκονται πάντοντε στο επίκεντρο. Το Animasyros 5.0 φιλοξενεί το πρόγραμμα της διεθνούς περιοδίας του LIAF για το 2012, το οποίο περιλαμβάνει τις καλύτερες ταινίες της διοργάνωσης του 2011. (διαβάστε περισσότερα για το LIAF στο επίσημο site του Φεστιβάλ)

Bertie Crisp (2D 8΄ 2011 UK ) / Ο Μπέρτι μισός αρκούδος μισός πάντα, ζει μόνιμα σε ένα πάρκο τροχόσπιτων μαζί με την ακοινώνητη κουνέλα συζυγό του, Γκρέις. Η Γκρέις είναι αποφασισμένη να κάνει ένα μωρό, νομίζοντας ότι αυτό θα κάνει τη ζωή της καλύτερη. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι το θέλει τώρα. / Σκηνοθεσία, Εμψύχωση Francesca Adams / Παραγωγή National Film and Television School

Fast Forward Little Red Riding Hood / Η Κοκκινοσκουφίτσα σε γρήγορη κίνηση (Σκίτσο, 2D drawn 1΄30΄΄ 2010 NL) / Βάλε την ταινία, πάτα το Fast Forward. Ε γιαγιά! Η Κοκκινοσκουφίτσα σε 1 λεπτό και 30 δευτερόλεπτα. / Σκηνοθεσία - Εμψύχωση: Sjaak Rood

A morning stroll / Μια πρωινή βόλτα (2D Flash, 3D XSI 6΄47΄΄ 2011 UK) / Κατά τη διάρκεια του πρωϊνού του εριπάτου ένας Νεοϋρκέζος συναντά ένα κοτόπουλο. Ποιος άραγε από τους δυο τους είναι ο πιο ορκισμένος λάτρης της πόλης; / Σκηνοθεσία: Grand Orchard / Εμψύχωση: Studio AKA / Παραγωγή: Sue Goffe / Υποψήφιο για Οσκαρ

Paths of hate / Μονοπάτια του μίσους (3D animation 10΄ 2010 PL) / Μια σύντομη ιστορία για τους δαίμονες που ριζώνουν βαθιά στην ανθρώπινη ψυχή και έχουν τη δύναμη να ωθήσουν τους ανθρώπους στην άβυσσο του τυφλού μίσους και της οργής. / Σκηνοθεσία, Εμψύχωση: Damian Nenow / Παραγωγή: Marcin Kobylecki

Phosphena / Φωτοψίες (Cut out 4΄ 2010 USA) / Οι φωτοψίες είναι ένα ενδοφθαλμικό φαινόμενο που χαρακτηρίζεται από την εμπειρία του να βλέπει κανείς φως χωρίς το φως να εισέρχεται στο μάτι. / Σκηνοθεσία - Εμψύχωση – Παραγωγή: Maya Erdelyi

The holy chicken of life and music (3D ψηφιακό 2΄35΄΄ 2010 GR) / Η ταινία αφηγείται την ιστορία του Ιερού κοτόπουλου, ενός θαυμαστού θηρίου που λατρεύτηκε και έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης. / Σκηνοθεσία - Εμψύχωση - Σενάριο - Συνάρμοση – Φωτογραφία – Παραγωγή: ΝΟΜΙΝΤ

Big Bang Big Boom / Καρέ Καρέ (Pixilation, Stop Motion 9΄55΄΄ 2010 IT) / O Blu γίνεται όλο και καλύτερος! Μια μη επιστημονική άποψη σχετικά με την γέννηση και την εξέλιξη της ζωής ... καθώς και το πιθανό φινάλε της. / Σκηνοθεσία – Εμψύχωση: BLU

Little Quentin / Ο μικρός Κουεντίν (2D 9΄35΄΄ 2010 NL) / Το μικρό μου πόνυ συναντά τον Τσάρλς Μάνσον σε μια ιστορία φόνου και διαπλοκής. / Σκηνοθεσία - Εμψύχωση: Albert ‘t Hooft & Paco Vink

An Abstract Day / Μια αφηρημένη ημέρα (2D 5΄36΄΄ 2010 NL) / Μια ημέρα στη ζωή ενός ζευγαριού που μαλώνει, κάνει έρωτα και δραπετεύει από τη ζεστή και πολύβουη πόλη. / Σκηνοθεσία – Εμψύχωση: Oerd Van Cuijlenborg

Chernokids / Τα παιδιά του Τσερνόμπιλ (CGI 6΄56΄΄ 2010 FR) / Είκοσι χρόνια μετά δεν είναι όλα ακριβώς φυσιολογικά με τα παιδιά που έζησαν τα επακόλουθα του Τσερνόμπιλ. Πρώτα απ’ όλα έχουν πολλά μάτια... / Σκηνοθεσία – Εμψύχωση: Matthieu Bernadat, Nils Boussuge, Florence Ciuccoli, Clement Deltour, Marion Petegnief / Παραγωγή: Supinfocom School

Ενα από τα σημαντικότερα διεθνή φεστιβάλ αφιερωμένα στην τέχνη της εμψύχωσης, to Cinanima, πραγματοποιείται κάθε Νοέμβριο εδώ και 36 χρόνια στην πόλη Εσπίνο της Πορτογαλίας. Το animasyros 5.0 φιλοξενεί μια επιλογή βραβευμένων Πορτογαλικών ταινιών κινουμένων σχεδίων των τελευταίων επτά χρόνων. Το πρόγραμμα παρουσιάζεται σε συνεργασία με το Πορτογαλικό Κέντρο Ταινιών Μικρού Μήκους. Διαβάστε περισσότερα στο επίσημο website του cinanima.

Candido (Σκίτσο σε χαρτί 11΄20΄΄ 2007 PT) / Ο Candido ποτέ δεν την αγάπησε. Η εκμετάλλευση ήταν πάντα το αγαπημένο του παιχνίδι. /Σκηνοθεσία: Zepe (José Pedro Cavalheiro) / Εμψύχωση: Catarina Romano, Isabel Penisga, Lorenzo Degli’Inocenti, Nuno Beato, Nuno Costa, Sofia Cavalheiro / Σενάριο: Zepe, Virgílio Almeida / Συνάρμοση: Cátia Salgueiro, Nuno Beato / Μουσική: Carlos Zíngaro, João Lucas, Paulo Curado, Ulrich Mitzlaf

Ο Sapateiro / Ο τσαγκάρης (Σκίτσο σε χαρτί 11΄ 2011 PT) / Ο τσαγκάρης φυλακισμένος στις αναμνήσεις της ζωής του και τις απαιτήσεις της δουλειάς του, ζει μια κρίσιμη στιγμή της ύπαρξης του. Τον συνοδεύουμε σε μια συγκλονιστική ημέρα της ζωής του, η οποία θα καθορίσει το μέλλον. / Σκηνοθεσία: Vasco Sá, David Doutel / Εμψύχωση: Armando Coelho, Carina Beringuilho, David Doutel, Diana Salavisa, João Lopes Silva, Rita Cruchinho, Sara Neves, Vasco Sá, Daniel Carvalho / Σενάριο: Ana Mendes / Συνάρμοση: David Doutel, Vasco Sá, Maria Rosa Figueiredo, João Miguel Real, Victor Galdón / Μουσική: David Doutel, Daniel Carvalho, Vasco Sá

Mi vida en tus manos / Η ζωή μου στα χέρια σου (Λάδι σε γυαλί 8΄30΄΄ 2009 PT, ES) / Ενας διάσημος Πορτογάλος ταυρομάχος φτάνει στην Ισπανία με σκοπό να εκτελέσει μια πολυαναμενόμενη ταυρομαχία. Ο γιός του Pedrito τον συνοδεύει. Ονειρεύεται μια μέρα να γίνει σαν τον πατέρα του. Όμως, ακριβώς πριν ξεκινήσει η ταυρομαχία ο Pedrito γνωρίζει τον ταύρο που θα αναμετρηθεί με τον πατέρα του. Αυτή η στιγμή θα αλλάξει για πάντα τη μοίρα και των τριών τους. / Σκηνοθεσία: Nuno Beato / Εμψύχωση: Catarina Romano, Diogo Carvalho, Filipa Gomes da Costa / Σενάριο: José Dias / Συνάρμοση: Diogo Carvalho

O Homen da cabecade papelao / Ο άνθρωπος με το χάρτινο κεφάλι (Σκίτσο σε χαρτί, 9΄13΄΄ 2010 PT, UK) / Ο Anthony έχει ένα φοβερό μειονέκτημα: λέει μόνο την αλήθεια και τίποτε άλλο εκτός από την αλήθεια. Η οικογένειά του έχει δοκιμάσει τα πάντα για να τον θεραπεύσει αλλά εις μάτην. Κατά την ενηλικίωσή του ψάχνει κάποιον να του δώσει ένα κεφάλι από χαρτόκουτο για να αντικαταστήσει το δικό του, ώστου να το φτιάξει. Με το νέο κεφάλι, τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο. / Σκηνοθεσία Luís da Matta Almeida, Pedro Lino / Εμψύχωση André Marques, Armando Coelho, Daniela Duarte, Jeroen Jaspaert, Marta Monteiro, Pedro Lino / Σενάριο Nélia Cruz / Συνάρμοση João Champlon / Μουσική Paulo Curado

Historia Tragica com final feliz / Τραγική ιστορία με ευτυχισμένο τέλος (Χαλκογραφία 7΄46΄΄ 2005 PT, CA, FR) / Κάποιοι άνθρωποι είναι διαφορετικοί όμως το μόνο που θέλουν είναι να είναι όμοιοι με όλους τους υπολοίπους. Περνούν τη ζωή τους προσπαθώντας να κρύψουν τη διαφορετικότητά τους, μόνο που αυτή ακριβώς η διαφορετικότητα είναι λόγος για να τους αγαπήσει κανείς περισσότερο. / Σκηνοθεσία - Σενάριο: Regina Pessoa / Εμψύχωση: Laurent Repiton, Regina Pessoa, Sylvie Leonard / Συνάρμοση: Hervé Guichard / Μουσική: Normand Roger

Viagem a cabo verde / Ταξίδι στο Πράσινο Ακρωτήρι (Σκίτσο σε χαρτί 17΄ 2010 PT ) / Αυτή είναι η ιστορία μιας βόλτας στο Πράσινο Ακρωτήρι διάρκειας 60 ημερών. Χωρίς κινητό, χωρίς ρολόι, χωρίς σχέδια, μόνο τα απολύτως απαραίτητα στο σακίδιο. Ο ταξιδιώτης μας εξερευνά τα βούνα, τα χωριά, τη θάλασσα, μια χελώνα που μιλάει, τα κατσίκια, τη μουσική, την ομίχλη, τους ανθρώπους του Πράσινου Ακρωτηριού και τον ίδιο του τον εαυτό. / Σκηνοθεσία: José Miguel Ribeiro / Εμψύχωση: Alexandra Ramires, Carina Beringuilho, David Doutel, Filipa Gomes da Costa, Laura Gonçalves, Rita Cruchinho, Vasco Sá Συνάρμοση: Diogo Carvalho, João Miguel Real

Το τμήμα κινουμένων σχεδίων της Σχολής Καλών και Γραφιστικών Τεχνών της Λουκέρνης (Πανεπιστήμιο Τεχνών και Εφαρμοσμένων Επιστημών) είναι το μόνο στην Ελβετία που προσφέρει πανεπιστημιακές σπουδές στην τέχνη της εμψύχωσης. Οι φοιτητές έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν τις προσωπικές καλλιτεχνικές δεξιότητες τους, ενώ μαθαίνουν χρήσιμες τεχνικές για τη μελλοντική τους σταδιοδρομία. Διαβάστε περισσότερα εδώ.

Brüderchen Winter / Ο αδερφούλης Χειμώνας (2D 6΄6΄΄ 2011 CH) / Το παιχνίδι των Τριών Εποχών στον κήπο και ο μόνος που δεν μπορεί να παίξει είναι ο μικρός αδερφός Χειμώνας. / Σκηνοθεσία – Εμψύχωση: Charlotte Waltert / Παραγωγή: Hochschule Luzern

Arrowhead / Βέλος (CGI 1΄5΄΄ 2012 CH) / Μια ιστορία αγάπης για δύο υπόλοιπα. / Σκηνοθεσία – Εμψύχωση: Beatrice Dobler / Παραγωγή: Hochschule Luzern

Look / Βλέμμα (4΄45΄΄ 2012 CH) / Σε έναν σκοτεινό κόσμο, το φως είναι το μεγαλύτερο αξιοθέατο. Τα πλάσματα που ζουν εκεί είναι εκστασιασμένα από ένα φως που τα ίδια έχουν δημιουργήσει. Όταν ένα από τα πλάσματα καταφέρνει να ξεφύγει από την έλξη του φωτός, συνειδητοποιεί πόσο δύσκολο και επικίνδυνο ακόμα είναι τραβήξει την προσοχή των γύρω του. / Σκηνοθεσία – Εμψύχωση: Justine Klaiber, Jane Mumford / Παραγωγή: Hochschule Luzern

Bon Voyage / Καλό Ταξίδι (Σκίτσο 6΄18΄΄ 2011 CH) / Δεκάδες άνθρωποι ανεβαίνουν σ’ ένα παλιό φορτηγό για να ξεκινήσουν ένα άγριο ταξίδι στην έρημο και τον ωκεανό. Δεν θα καταφέρουν όλοι να φτάσουν στην Ευρώπη... / Σκηνοθεσία: Fabio Friedli / Εμψύχωση: Martin Waespe, Nils Hediger / Παραγωγή: Hochschule Luzern

Animal Kingdom / Το βασίλειο των ζώων (Σκίτσο 3΄42΄΄ 2011 CH) / Το ρακούν, η αλεπού και η αρκούδα παρακολουθούν ντοκιμαντέρ ζώων στο σπίτι του ρακούν στα προάστια. Όσο περνάει η ώρα η αλεπού φέρεται πολύ αλλόκοτα. / Σκηνοθεσία – Εμψύχωση: Nils Hedinger / Παραγωγή: Hochschule Luzern

Zmitzt Drin / Στα άδυτα (Σκίτσο, Φίλμ, 5΄6΄΄ 2011 CH) / Ενας τόπος, όπου οι κορυφές των βουνών διαπερνούν τα σύννεφα. Κλεισμένος στο κενό ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον - το λεγόμενο παρόν. Με κάθε βήμα, οι σκέψεις απελευθερώνονται και χαράσσουν το δικό τους μονοπάτι προς τα σύννεφα. Και εγώ που βρίσκομαι; Μια πεζοπορία στο βουνό σε απρόβλεπτα βάθη. / Σκηνοθεσία – Εμψύχωση: Cécile Brun / Παραγωγή: Hochschule Luzern

Frühzug / Πρωϊνό Τρένο (Σκίτσο 5΄16΄΄ 2011 CH) / Ένα ζευγάρι που έχει περάσει τη νύχτα μαζί, αποχαιρετιέται και ο καθένας τραβάει το δρόμο του. Η γυναίκα ταξιδεύει σε ένα όνειρο που συνοδεύεται από τους ήχους του πρωινού τρένου και βρίσκεται πάλι μόνη. / Σκηνοθεσία – Εμψύχωση: Delia Hess / Παραγωγή: Hochschule Luzern

ΒΑΚΑ!! (Σκίτσο 7΄34΄΄ 2011 CH) / Γειά σας. Προσπάθησα απλώς να κάνω μια αστεία ταινία…Αλλά μη φοβάστε από πίσω κρύβεται ένα πολύ βαθύ και σύνθετο μήνυμα. / Σκηνοθεσία – Εμψύχωση: Immanuel Wagner / Παραγωγή: Hochschule Luzern

Lichtung / Εκκαθάριση (CGI 4΄50΄΄ 2012 CH) / Μια ηλικιωμένη γυναίκα ζει στη μέση του δάσους και φοβάται το σκοτάδι του. Ξαφνικά μια αρκούδα εμφανίζεται στο παράθυρό της και ταράζει τις καθημερινές της συνήθειες. Την ακολουθεί στο δάσος και τελικά κερδίζει μια νέα οπτική του κόσμου. / Σκηνοθεσία: Davide Cirrincione, Jessica Studer, Ramon Schoch / Εμψύχωση: Davide Cirrincione, Supervisor / Παραγωγή: Hochschule Luzern

Moonstruck / Αλαφροϊσκιωτος (CGI 2΄14΄΄ 2012 CH) / Ένας πρίγκιπας κυνηγά ένα σκίουρο για μια πριγκίπισσα. Πυροβολεί ό,τι εκείνη επιθυμεί. Ο σκίουρος όμως δεν θα της κάνει το χατήρι. / Σκηνοθεσία Εμψύχωση: Christoph Gabathuler / Παραγωγή: Hochschule Luzern

La Vuelta / Χορεύοντας (Κούκλες 4΄45΄΄ 2011 CH) / Καθαρίζοντας το πάτωμα στο δωμάτιο του πλυντηρίου, ένας ηλικιωμένος επιστάτης βρίσκει σημάδια χορού που ξυπνούν μέσα του ξεχασμένα συναισθήματα. / Σκηνοθεσία – Εμψύχωση: Marius Protmann / Παραγωγή: Hochschule Luzern

Mind the cat / Προσοχή στη γάτα (Σκίτσο 4΄57΄΄ 2012 CH) / Μια γάτα προσπαθεί να βρει τη θέση που της αναλογεί, σ’ έναν κόσμο γεμάτο παράξενα πλάσματα. Περίεργη και χαδιάρα κάνει συνεχώς απίθανες γνωριμίες ώσπου χωρίς καμία προειδοποίηση θα βρεθεί στην άβυσσο. / Σκηνοθεσία – Εμψύχωση: Martina Ulmer, Elena Schönfeld / Παραγωγή: Hochschule Luzern

πηγή flix.gr

επισημη σελιδα
http://www.animasyros.gr/index.php/GR/