Αυτό είναι το μόνο πράγμα που μπορείς να νιώσεις βλέποντας το «The Wind Rises», την αληθινή ιστορία του Γίρο Χορικόσι, ενός από τους διασημότερους μηχανικούς αεροσκαφών που διέπρεψε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην ταινία που βρίσκει τον Χαγιάο Μιγιαζάκι μακριά από τους γιαπωνέζικους θρύλους που γέννησαν τα υπέροχα παραμύθια του («Princess Mononoke», «Spirited Away», «Ponyo on the Cliff by the Sea») να σκηνοθετεί ένα αντιπολεμικό έπος απίστευτης ομορφιάς και σκηνοθετικής τελειότητας. Στην πιο προσωπική του ταινία (ο πατέρας του Μιγιαζάκι είχε δουλέψει για τον Χορικόσι και κατά τη διάρκεια του πολέμου διατηρούσε ένα μπαρ όπου μαζεύονταν οι Ιάπωνες στρατιώτες) και αυτή που οριστικά και αμετάκλητα τον τοποθετεί χωρίς κανέναν ενδοιασμό στο πάνθεον των σύγχρονων masters, o Μιγιαζάκι σκηνοθετεί τη ζωή του Χορικόσι σαν τα σχέδια του να επρόκειτο να αποτελέσουν τα storyboards μιας live action ταινίας.
Κάθε λεπτομέρεια της Ιαπωνίας της δεκαετίας του ’30, κάθε μικρή η μεγάλη κίνηση των ηρώων του, ο κόσμος της φαντασίας έτσι όπως γίνεται ένα με τη σκληρή πραγματικότητα, οι εποχές και οι ώρες της ημέρας και τα πανέμορφα μηχανικά μέλη ενός αεροπλάνου είναι στο «The Wind Rises» ένας ολοκληρωτικός θρίαμβος του animation έτσι όπως μόνο ο Μιγιαζάκι θα μπορούσε να τελειοποιήσει στέλνοντας το είδος σε σημεία και επίπεδα που κανείς δεν είχε φανταστεί μέχρι σήμερα.
Πολύ νωρίς στο φιλμ, ο Μιγιαζάκι θα αναπαραστήσει το μεγάλο σεισμό του 1923 που ισοπέδωσε το Τόκιο σε μια σεκάνς που όμοια της δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ στο σινεμά και καθώς η ιστορία του ήρωά του φτάνει στην κορύφωσή της, μια ερωτική ιστορία ικανή να σου ραγίσει για πάντα την καρδιά γίνεται το αντίβαρο των μαθηματικών πράξεων, πάνω στις οποίες ο Γίρο σχεδιάζει τα αεροπλάνα του.
Το «The Wind Rises» είναι μια ταινία για τα όνειρα ή όπως είχε δηλώσει ο Μιγιαζάκι μια ταινία που εμπνεύστηκε από μια δήλωση του Χορικόσι («Το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν κάτι όμορφο»), ο οποίος πετούσε από τους υπολογισμούς των κατασκευών του τα όπλα και τις βόμβες προκειμένου τα αεροπλάνα του να διασχίζουν ελεύθερα τους αιθέρες.
Χωρίς να το κρύβει, ο Μιγιαζάκι ταυτίζεται με τον Χορικόσι. Αθεράπευτα ρομαντικός, πετάει όπως και ο ήρωας του ερωτικές σαΐτες στον θεατή, χρησιμοποιεί αναφόρες στο «Μαγικό Βουνό» του Τόμας Μαν, ακούει Σούμπερτ και Μπετόβεν και χρωματίζει κάθε σκηνή με τα πραγματικά χρώματα ενός συναισθηματικού ανεμοστρόβιλου, παρασύροντας τον σε ένα παραλήρημα εικαστικής τελειότητας και ουμανιστικού θριάμβου, γράφοντας ξανά μια από τις πιο μελανές σελίδες της σύγχρονης ιστορίας αυτού του κόσμου με το πιο δυνατό αντιπολεμικό μήνυμα και με μια προτροπή πιο σημαντική από οτιδήποτε έχει να δηλώσει όλο μαζί το σύγχρονο (live action ή animation) σινεμά: να κρατήσουμε το όνειρο ζωντανό.
δείτε το trailer
http://www.dailymotion.com/video/x13dblj_the-wind-rises-trailer_shortfilms#from=embediframe
Κάθε λεπτομέρεια της Ιαπωνίας της δεκαετίας του ’30, κάθε μικρή η μεγάλη κίνηση των ηρώων του, ο κόσμος της φαντασίας έτσι όπως γίνεται ένα με τη σκληρή πραγματικότητα, οι εποχές και οι ώρες της ημέρας και τα πανέμορφα μηχανικά μέλη ενός αεροπλάνου είναι στο «The Wind Rises» ένας ολοκληρωτικός θρίαμβος του animation έτσι όπως μόνο ο Μιγιαζάκι θα μπορούσε να τελειοποιήσει στέλνοντας το είδος σε σημεία και επίπεδα που κανείς δεν είχε φανταστεί μέχρι σήμερα.
Πολύ νωρίς στο φιλμ, ο Μιγιαζάκι θα αναπαραστήσει το μεγάλο σεισμό του 1923 που ισοπέδωσε το Τόκιο σε μια σεκάνς που όμοια της δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ στο σινεμά και καθώς η ιστορία του ήρωά του φτάνει στην κορύφωσή της, μια ερωτική ιστορία ικανή να σου ραγίσει για πάντα την καρδιά γίνεται το αντίβαρο των μαθηματικών πράξεων, πάνω στις οποίες ο Γίρο σχεδιάζει τα αεροπλάνα του.
Το «The Wind Rises» είναι μια ταινία για τα όνειρα ή όπως είχε δηλώσει ο Μιγιαζάκι μια ταινία που εμπνεύστηκε από μια δήλωση του Χορικόσι («Το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν κάτι όμορφο»), ο οποίος πετούσε από τους υπολογισμούς των κατασκευών του τα όπλα και τις βόμβες προκειμένου τα αεροπλάνα του να διασχίζουν ελεύθερα τους αιθέρες.
Χωρίς να το κρύβει, ο Μιγιαζάκι ταυτίζεται με τον Χορικόσι. Αθεράπευτα ρομαντικός, πετάει όπως και ο ήρωας του ερωτικές σαΐτες στον θεατή, χρησιμοποιεί αναφόρες στο «Μαγικό Βουνό» του Τόμας Μαν, ακούει Σούμπερτ και Μπετόβεν και χρωματίζει κάθε σκηνή με τα πραγματικά χρώματα ενός συναισθηματικού ανεμοστρόβιλου, παρασύροντας τον σε ένα παραλήρημα εικαστικής τελειότητας και ουμανιστικού θριάμβου, γράφοντας ξανά μια από τις πιο μελανές σελίδες της σύγχρονης ιστορίας αυτού του κόσμου με το πιο δυνατό αντιπολεμικό μήνυμα και με μια προτροπή πιο σημαντική από οτιδήποτε έχει να δηλώσει όλο μαζί το σύγχρονο (live action ή animation) σινεμά: να κρατήσουμε το όνειρο ζωντανό.
δείτε το trailer
http://www.dailymotion.com/video/x13dblj_the-wind-rises-trailer_shortfilms#from=embediframe
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου